تا زمانی که یک واقعیتی، هر چند تلخ، را نپذیری، نمی توانی کاری کنی.
بی تابی و انکار، هر چقدر بیشتر طول بکشد، دیرتر به شرایط پایدار می رسی.
گام اول این است که بپذیری...
آن وقت تحمل شرایط راحت تر است، آن وقت می شود کاری کرد...
امروز بسیار سعی کردم لذب ببرم، کولر را روشن کردم، به حالت نیمه خوابیده از صبح یا دارم خرید می کنم برای لیلی اینترنتی (یه چند قلم مهم مونده بود) یا دراز کشیدم کتاب می خونم :)
همون مسئله استراحت مطلق و ایناست یلدا جانم، نگران نباشی :-*
کلاً در مرحله انکار همه چی فریز شده یا به عقب برمیگردیم :-(
دقیقا در مورد بیماری بود این مثال، حالا استراحت، استراحت مطلق :-(
