این یک نوشته‌ی خارج برنامه است :)

خارج برنامه از دو جهت، یک این که این وبلاگ همیشه دوشنبه-پنجشنبه ها به روز می شود، بر مبنای یک سنت دیرین و وفاداری دو سه سال اخیر من به آن :) دو این که معمولاً جمعه ها قول نمی دهم به قرار یا مهمانی های دوستانه، چون فقط همین جمعه مانده برای کارهای دو نفره‌مان :) برای صبحانه‌های خوشمزه، نهارهای هیجان انگیز، فیلم دیدن‌های لمیده جلوی تلویزیون، سینما رفتن‌های ساندویچی، پختن کیک و نان شیرینی و کمپوت های من در آوردی، ... و زندگی :)

با این حال دلم نمی آید برایتان از دورهمی هولدن نگویم، چه این که دوشنبه دور است و دیر می‌شود و چه آن که، از دیشب همه نوشته اند کوتاه و بلند :)

مثل آدم‌هایی که بدنشان سودا-زدایی** شده و هیچ گونه استرسی ندارند با ‌Google Maps چک کردم تا پارک لاله چقدر راه است و اعلام کرد حداکثر 16 دقیقه و یک مسیر خوبی نشان داد از پشت خیابان باقرخان که غلغلک شدم امتحان کنم و ساعت دو و نیم راه افتادم برای قرار ساعت 3 و زمانی که در کوچه‌های تنگ و تاریک و بعضاً بن بست و یکطرفه به این طرف و یک طرفه به آن طرف نزدیک بیمارستان امام گیر افتاده بودم، فکر کردم سودا-زدایی بیش از حد هم خوب نیست :-|

از کی من این قدر بی خیال بوده ام؟ :-)))

در حالی که تصمیم گرفته بودم برگردم و یک جایی بَرِ امیرآباد آلبالو خانوم را بچپانم و دوان دوان برسم سر قرار، دیدم هدی زنگ می زند :-| (شایان ذکر است که هدی همکار من در شرکتی است که کار می کنم و چون شنبه launch پروژه است، گفتم حتماً گیر افتاده اند که زنگ زده اند و یا مصیبت، عصر جمعه :-|) 

گوشی را که برداشتم، دیدم هدی کجا بود :-)))) هولدن است :-| (Hoda vs. Holden) و می گوید کجایید شما؟! همه آمده اند :-| در نتیجه در اولین جای پارک پیدا شده نزدیک خیابان فاطمی ماشین را چپانده و دوان دوان خودم را رساندم به محل قرار :)

جولیک: بدتر از خودم پسر طور (والا با اون کلاه سوییشرت‌هاشون)، بدون کلاه و عینک دودی در هنگام خندیدن و صحبت کردن به شدت ناز و شبیه نیکی کریمی، درست کننده دو سطر از روبیک در همه حال، عاشق گربه، آرام و حرف نزننده، در حالی که تمام تلاش های من برای انتقال او از silent به ویبره با شکست رو به رو شد :)

یا فاطمه زهرا: بدون تیپ داعشی، با چادری عربی طور که اسمش را گفت ولی یادم نیست، مهربان، از لاک جیغ تا خدا :-)

هولدن: قدبلند، لاغر، شوخ، به شدت برون گرا (برای مخاطب بودن به یک حاضر جواب زبده، در حد صابر نیاز بود :-) )

نارخاتون: ناز، ملوس، خوش برخورد، Lady in Red، گریزان از گربه، با این آدم می توانستم سه ساعت درباره بخش‌های مختلف بیمارستان (می دانید که سلامت در خانه پدری من بحث روز است) حرف بزنم بدون وقفه :-)

صبا: من را یاد یکی از دوستانم می انداخت، مهربان، مراقب بقیه، دلسوز، مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا، 16 آذر

دخترک: خانم دکتر، مشاور، کوی، خیلی جدی و متشخص :-) با تشخیص مشکوک بودن بچه‌ای که فحش نمی داند به پایین بودن ضریب هوشی :-)

دکتر میم: فکر کردم سید علی است :-|

یادگار: نظر خاصی ندارم، فقط هنوز اسیر اسم وبلاگش هستم موقع معرفی، می گفت یادگار 90، 10، 19 :-))))) و من فکر می کردم چطور یادم بماند :-|

سید علی موز ماهی: تریپ روشنفکر براندازنده نظام، با همه مشخصه های سیگار، شال گردن و ... صحبت کننده درباره محمدعلی رامین آن قدر صمیمانه که همه فکر کردند طرف اسمش رامین است و آشنای سید علی است :-)

خورشید: بی وبلاگ ترین کامنت گذارنده ثابت وبلاگ هولدن :) ناز، دختربچه، دبیرستانی طور، دوست داشتنی، معمار

مهرداد ارسنجانی: کامارو :-|

* در راستای بحثی که در گرفت درباره تلفظ درست کتاب کلیدر در دورهمی هولدن، صابر به عنوان یک کُرد اصیل و عاشق راستین محمود دولت‌آبادی، کلیدِ دَر را با خودش نبرده است :-| من ساعت 9 برمیگردم و نمی دانم اگر زودتر برسد بدون کلید چه می کند...

** در راستای ارادت صمیمانه و قلبی من به طب سنتی، و بعد از تاثیرات بی نظیر زالو در درمان یک شبه‌ی سینوزیت مزمن من، با یک طبیب حاذق ملاقات نمودیم برای تشخیص مزاج و فرمودند شما خیلی مضطربی و بدنت باید سودازدایی شود، بفرمایید حجامت ساقین :-| در همین راستا فردای حجامت ساقین و با خروج سودا از بدن (مونا الان میاد منو می کشه) :-)))))))))) ما را پای در زمین نبود از شدت بی خیالی و سرخوشی... اوصیکم باالطبا السنتی :-)

پ.ن. دوست دارم یک آشنا، یلدا، آقاگل، مترسک، نگار، توکا، فاطمه. ح، علی.ف، جودی ابوت، لافکادیو، ری را، بای پولار، گربه بنفش، جادوگر آئورا، Ella، ندآ، Siftal، خانم فـــــ، a. mnd و بهار پاتریکیان (و اون یکی بهار کرمانی که هی اسمش وبلاگش را عوض می کند) را ببینم از نزدیکِ نزدیکِ نزدیک :)

قدیم ترها از ژست دست به سینه خوشم می آمد...

خوب یادم هست اولین کسی که در این باره به من تذکر داد، مدیر عامل اولین شرکتی بود که کار می‌کردم. رفته بودیم جلسه حل معضلات مالی شرکت و رئیس که در حال گذراندن دوره های زبان بدن و مدیریت صنعتی بود، همان اول جلسه به من اشاره کرد و گفت: "به به! شما هم که دست به سینه، بدجور گارد دفاعی گرفتید، وای به روزگار من" :-| 

خیلی وقت هست که عادت دست به سینه بودن را کنار گذاشته ام، نه به خاطر حرف او، به خاطر این ویدئو در سایت TED که Amy Cuddy تعریف می‌کند، دست به سینه بودن، چقدر از مشارکت دانشجویان می کاهد و به این معناست که من حرفی برای گفتن ندارم... و لا به لای حرفهایش توصیه می‌کند اگر مشکل مشارکت دارید، لااقل با دستان گشاده بنشینید که شروع مکالمه برایتان راحت تر باشد :)

این روزها اما، گاهی دست به سینه می نشینم، انگار دلم تنگ شده باشد و خیلی عمیق تر، با هر دست، بازوی دست مقابل را می فشارم...

در این مواقع، صابر می گوید: "خوبی نازکی؟ چرا دوباره خودت را بغل کردی؟" :-)

و چقدر دوست دارم این تعبیر را... انگار خودم را بغل کرده باشم :-)

پ.ن. طرف فرانسوی ماجرا را یادتان هست؟ می خواهم اسمش را بگذارم آقای-فَر-فَر (فَر اول، ابتدای نامش، و فَر دوم به خاطر فرانسه:-)))) این روزها آمده ایران دیدار خانواده، دیروز دیدمش برای اولین بار و به این نتیجه رسیدم که زبان بدن درباره این آدم خیلی کاربرد دارد :-) چون در نصف مکالمه دارد سرش را به نشانه تایید شما تکان می دهد که در یک مکالمه صوتی دیده نمی شود و آدم احساس می کند که طرف چقدر پررو و حق به جانب است :-|

خوب یادم هست اوایل نوجوانی که اولین بارهایی بود که فرق تبعیض بین دختر و پسر را درک می کردم (در لایه های پنهان و آشکار برخورد پدر، که مادر هرگز بین ما فرقی نگذاشت)، شروع کردم به انباشتن یک سری عقاید ضد مرد در درونم، در قالب شیک فمینیسم...

آنقدر که در آخرین سال های دهه بیست لبریز شده بودم، به شدت مستقل، بی اعتماد به جنس مخالف و در جنگ همیشگی برای گرفتن/پس گرفتن حقوقی که قاعدتاً متعلق به من بود، ولی جایی ثبت نشده بود...

خوب یادم هست در شروع رابطه با صابر چقدر گارد منفی داشتم، تا چند ماه بعد هنوز دو به شک بودم که آیا ازدواج آینده ای است که می خواهم یا نه و چطور به رفقای فابریک بدتر از خودم اعلام کنم که می خواهم ازدواج کنم :-| در حالی که نمی دانم می خواهم یا نمی خواهم...

دیشب صابر می گفت: حتماً خاطرات روزهای اول آشنایی با من را برای دوستانت تعریف می کنی و به من می خندید که چقدر سمج بودم؟

گفتم: نه، رفتارهای خودم را تعریف می کنم و می گویم مثل من نباشید :-| 

بعضی از خاطره ها هیچ وقت پاک نمی شوند... هیچ وقت...

این را گفتم که بدانید سفر قهرمانی زن در جنگیدن شبانه روزی نیست، سفر قهرمانی ما را با مردان عوض کردند، با شلوارهای جین، صبحها ساعت ۶ از خانه زدیم بیرون، رانندگی کردیم، بچه های کوچکمان را بین محل کار و خانه به کمر کشیدیم، جنگیدیم، جنگیدیم و جنگیدیم که ثابت کنیم مستقل هستیم، که به مردها نیاز نداریم...

ولی لذت بزرگی را از دست دادیم، لذت محبت مرد جنگجویی که سفر قهرمانی اش را به طور غریزی طی می کند و نیازمند توجه و بخشندگی زنی است که به او افتخار می کند...

این زنانگی از دست رفته ی ماست.  

عدالت یعنی شرایط اجرای حکم برای همه یکسان باشد.

عنوان، شغل، مقام، ثروت و مذهب ... تفاوتی ایجاد نکند.

عنوان یا مقامی خاص سبب نشود که نه تنها فکر خطا در ذهن آدم پرورش یابد بلکه به سادگی به مرحله اجرا درآید.

یک کلیپی هست خیلی معروف، که در آخرش واعظ مدام تکرار می کند: پس هل اتی کجا رفت؟ (اشاره به آیه نخست سوره انسان)

یک تمرین نه چندان ساده ای هست، که نه تنها باعث افزایش تمرکز شما خواهد شد، بلکه از زمان های بیهوده ای که در شبکه های اجتماعی تلف می کنید به میزان زیادی کاسته می شود، به این ترتیب:

هر کاری را که می خواهید انجام بدهید، قبل از شروع یک بار با خودتان چک کنید :-)

همین:-) واقعاً همین  یک خط می تواند زندگی شما را متحول کند، مثلاً:

تصمیم دارید کمی با گوشی تان ور بروید، قبلش با جزییات خوبی نهایی کنید که مثلاً می خواهم بروم وبلاگ مونا، اون وقت اگر خواندن وبلاگ مونا تمام شد، یکبار دیگه چک کنید، حالا می خوام بروم وبلاگ فاطمه و ... اینطوری به جای ۵ دقیقه، غافلگیر نمی شوید که چطور ۵۰ دقیقه است در دنیای هپروت به سر می برید :-)

چون حجم زیادی از کارهای ما با گوشی ناخودآگاه، سری وار و در پاسخ به notificationها انجام می شود و اگر سر هر کدام یکبار مکث کنید، وسط وبلاگ خواندن، یک هو سر از تلگرام و linkedin و ... در نمی آورید :-|

در بخشی که صابر کار می کند، یک کارآموز آلمانی ۲۲ ساله آمده، به نام توماس.

آن اوایل خیلی دوست داشت فارسی یاد بگیرد و اینها از سر دوستی یک سری کلمات پر کاربرد یادش دادند، مثل آفرین، چطوری، می خوام، خوب، بد، صبح به خیر، پول، ...

این بنده خدا هفته پیش به بخش دیگری منتقل شد. 

امروز صبح بعد از یک هفته صابر را دیده، 

صابر از دور دستی برایش تکان داده و گفته: خوبی توماس؟

طرف گفته: توماس نه! داش توماس :-))))) چطوری پدرسوخته؟ :-||||

به علت این که اینجا خانواده رد می شود از ذکر باقی کلمات ذکر شده در مکالمه فی مابین معذورم، فقط همین بس که توماس در حال حاضر کلکسیون فحش ایرانی را به عنوان سوغات به آلمان می برد :-|

سینوس چیست؟

و تو چه می دانی که سینوس چیست؟

سینوس حفره های توخالی درون استخوان های صورت را گویند که بر اثر عفونت یا آلرژی ملتهب گشته، تبدیل می شوند به سینوزیت و شما را بیچاره می کنند :-|

از آنجا که در چند سال اخیر بارها وجدان کرده ام که بین باکتری‌ها و قارچ‌های بدن یک تعادل زیر پوستی برقرار است، در خوردن انواع آنتی بیوتیک‌ها احتیاط می کنم تا برهم زننده آرامش بخش های دیگر بدن که در کمال شخصیت و وقار دارند کارشان را درست انجام می‌دهند نباشم :-) از طرفی برای درمان سینوزیت مزمن، تنها روش پزشکی مرسوم تجویز آنتی بیوتیک‌های قوی است که لزوماً حال شما را بهتر نمی کنند...

روش انتخابی من در سالیان دور استفاده از آب نمک رقیق شده در بینی هر صبح و شب بود که بعد از آن که بشکن زنان از شر سینوزیت مزمن سالهای نوجوانی و جوانی رهایی پیدا کردم، آن را هم کنار گذاشتم :-|

چند وقت قبل با شروع بادهای سرد پاییزی و تیر کشیدن های تیغه بینی، نادم و پشیمان شروع کردم به آب نمک ریختن در دماغ مبارک که چون در وسط یکی از حمله های فلج کننده سینوزیت گیر افتاده ام، خیلی افاقه نمی کند، در واقع روش آب نمک به صورت لاک پشت وار و در مدت زمان طولانی سینوزیت را ریشه کن می کند و از آن نباید انتظار معجزه یک شبه داشت.

هوووووووووووووف :-( چند شب قبل این سایت را پیدا کردم که ادعا می کرد با درمان‌های گیاهی می شود سینوزیت مزمن را از بین برد، در هفت روز :-| که شامل چکاندن قطره عسل-عرق نعناع در بینی، بخور بابونه، استنشاق دود عنبرنسا و مالیدن روغن سیاه دانه روی پیشانی است.

شایان ذکر است که الان در مرحله ای به سر می برم که وسط کار (درست وسط وسط کار) وقتی که آقای سین سین یک عالمه توصیه کرده که اپلیکیشن باید برای تست فردا ظهر آماده باشد، نیم ساعت break می دهم و بعد از این که همه گوش و حلق و بینی را عسلی نموده، بخور بابونه را به همه سوراخ های سینوس روانه کرده و با دود پشگل الاغ ماده (عنبرنسا) چشمانم را کور کردم، روغن سیاه دانه مالان به پیشانی و دماغ و گونه ها، نگاه می کنم که چطور می شود مثل Google Maps، سرویس GPS غیرفعال را فعال کرد :-|||||||||||

این هست وضعیت این روزهای من :-|

اگر کسی برای درمان سینوزیت مزمن توصیه ای دارد، صمیمانه استقبال می شود :)

Alas... how terrible is wisdom when it brings no profit to the wise

قلب آنجل، 1987

شنبه شب، نوآوری صابر در پخت استامبولی مجلسی واقعاً من را به تحسین واداشت :-)

سیب زمینی های مکعبی را به جای جدا سرخ کردن، ریخته بود کف قابلمه، ته دیگ طور...بعد که غذا آماده شد، خیلی شیک و مجلسی ته دیگ را با مخلوط گوشت و پلو هم زدیم...

یعنی عالی شد، توصیه می کنم امتحان کنید :-)

* نوحه ای که استاد شنبه برایمان زمزمه کرد، روی تصنیفی در آواز اصفهان...

تا حالا فقط برای نوع دارو، دوز مصرفی و میزان مصرفش از اینترنت استفاده نکرده بودم که این بار انجام شد:-|

شما شرح مجازی مریضی رو وارد می کنی، برات نسخه می پیچه دقیق با شرح کلیات عوارض جانبی و تداخلات دارویی..

بعد نسخه رو می بری داروخانه و یک بسته قرص ازش می گیری که رویش نوشته: فروش بدون نسخه پزشک ممنوع است :-|

من دیگه حرفی ندارم:-|