گاهی ادامه دادن به طی مسیر، درست چند قدم مانده به قله، سخت‌تر و طاقت فرساتر از همیشه است، با خودت فکر می‌کنی که هیچ وقت نخواهی رسید، این مسیر هیچ وقت تمام نمی‌شود و اصلا اشتباه کردی این راه را شروع کردی.
برای همین پایبندی به یک روتین اهمیت دارد، این که بلند شوی، لپ تاپ را روشن کنی و زل بزنی به صفحه برنامه، حتی فقط برای اینکه که نوار سبز ردیاب عادت قرمز نشود، کافی است. راه مقابله با دام‌های جدید دزدی تمرکز شما، درمان‌های جدید هست :)
چند وقت پیش یک نمودار دیدم از کسب و کارهایی که موفق شده بودن و کسب و کارهایی که موفق نشده بودن. شاید هم ایده بود و کسب و کار نبود البته.
اما چیزی که هست، این بود که نمودار از دوبخش تشکیل میشد. چیزی که انتظار داری اتفاق بیفته، چیزی که در واقعیت رخ میده.
تا یک جایی چیزی که در واقعیت رخ میده، با فاصله‌ی کمی از چیزی که انتظار داری حرکت می‌کرد اما پایین‌تر بود. یک جایی این فاصله کم بیشتر هم میشد و بعد می‌رسید به یک نقطه‌ی بحرانی. نقطه‌ای که خیلی‌ها کار رو همونجا رها می‌کنن و میرن. ناامید میشن و میرن.
نقطه‌ی مقابلش، اما کسایی هستن که همچنان ادامه میدن و نتیجه؟ نتیجه اینکه به فاصله‌ی کمی از اون نقطه‌ی بحرانی صعود اصلی شروع میشه. نمودار سرش کج میشه به بالا و حتا از چیزی که انتظارش رو داشتی هم بالاتر میره.
برای من لااقل این نمودار صدق می‌کنه. توی کارهای متفاوت امتحانش کردم و مشخضاً جواب داده.
آخ گل گفتی آقاگل، مثل همون نمودار
در تایید حرفتون میخوام بگم قبلنا هرموقع یجایی از کارم قفل میشد میچسبیدم به این تفکر که هیچوقت تموم نمیشه و هیچکاری نمیکردم. یه مدت امتحان میکردم که حتی تو همون قفل شدن کار هم ادامه بدم، از یجای دیگه ولی نترسم و برم سراغش و به طرز جالبی کار کم کم پیش میرفت.
+میشه بپرسم شما اندروید کاری رو میشناسید که ری اکت نیتیو کار کنه؟
:)
