عزیز دلممممممممممممممم 

واقعا چقدر خوب که میدونه چی میخواد و چقدر این دنیا به آدمهایی مثل لیلی نیاز داره

شاید سر همین علاقه به ساختن بود که رفتم سراغ مهندسی! اما ساخت کاردستی و وسایل هنری یه حس و حال دیگه‌ای داره. الان هم گاهی خودم رو سرگرم می‌کنم. برای خودم یا برای بقیه چیزهایی درست می‌کنم اما این وقت خالی هم رفته رفته داره کمتر میشه!

هر موقع یه چیزی درست کنم که مامانم خوشش بیاد میگه بیا از اینا بذار تو اینترنت، بفروششون:)))) ولی واقعا اگر اون موقع می‌پرسیدن میخوای در آینده چیکاره بشی؟ می‌گفتم سازنده کاردستی:/ به نظر خنده‌دار بود! ولی الان خیلی‌ها کارشون ساخت دست‌سازه است:)

آره اتفاقا

خواهر زادم امسال تعیین رشته داشت میخواست که کامپیوتر یا هنر بخونه

خونه پدر بزرگش به زوور فرستادنش تجربی بخونه تو فامیلشون دکتر نداشتن میخاستن دکتر بشه آخرم به اجبار وادارش کردن

نظر خودشم که کشک هم نبود

هر چیم بهش گفتیم کوتاه نیاد آخر سر افاقه نکرد

عزیزم :))

یاد یکی از دوستام افتادم که اهل ترکیه بود و دانشگاه رشته‌ی مهندسی رو رها کرده بود و دلقک شده بود. دلقکِ واقعی! تا با لباس دلقکی ندیدمش باور نمی‌کردم. 

:))

بچه‌ها تا سال‌های سال برای پدر و مادرهاشون همین دلقک هستن. می‌بینیشون و با هربار دیدنشون لبخند می‌زنی. حتا وقت‌هایی که رفته سراغ کابینت، شیشه‌ی عسل رو انداخته شکسته، بعدهم نشسته بالای سر شیشه به عسل خوردن.

من دوست داشتم معلم کلاس دوم بشم، آخه خیلی معلم خوبی داشتم سال دوم:)))

یکی از بازی‌های بچگیم هم این بود که کاردستی‌هام رو می‌چیدم و براشون فاکتور خرید می‌نوشتم و می‌گفتم بیاین ازم بخرین:))) فاکتورهاش رو تا همین چند وقت پیش داشتم:/

من بچه بودم دلم می‌خواست بزرگ شدم یه کارگاه بزنم نقاشی بکشم و کاردستی درست کنم و بفروشم:)))

چقدر خوبه که بچه‌ها از اون ماتریکسی که میخواست بچه‌ها فقط دکتر و مهندس و خلبان بشن دراومده

عزیزم

جه دل مهربونی داره ❤️❤️❤️

دوره ما که همش میخاستن مارو دکتر مهندس کنن

وبلاگ خوبی دارید دنبالتون کردم از وبلاگ من نیز دیدن کنید و در صورتی که مایل بودید دنبال کنید وبلاگ من رو