گفت: می دونی چند وقته با هم نیومدیم خرید؟

گفتم: اوهوم

گفت: تنهایی خرید رفتن خیلی سخته، خدا رو شکر برای سلامتی ات، خدا رو شکر برای سلامتی لیلی :*

پ.ن. شبیه خوابگردها شده ایم، همه مان، ساعت لیلی روز و شب ندارد، روزهاست که نمی دانم شب است یا صبح :-) خیلی ممنونم از این همه نظرات دوست داشتنی تان، از این همه مهر، محبت و دوستی، ایشالا انرژی ام برگردد و جبران کنم :-)

سه شنبه، سی خرداد، در آخرین ماه های سی و سه سالگی

ساعت دو صبح، کیسه آب، پریدن از خواب، دلشوره، "هفته ۳۶ تمام شده؟"، "صابر بیدار شو باید برویم بیمارستان"، "نگران نباشی پریسا"، دلشوره، دلشوره، اورژانس، بیمارستان لاله، بلوک زایمان، "ریه هاش کامل شده؟"، "خبر کنید دکترش بیاد"...

"ببریدش اتاق عمل"، "دکتر، ریه هاش... :-("، "نگران نباش، دخترم"

سابقه عمل جراحی؟ سابقه بیهوشی؟ سزارین؟ "ممکن است برود NICU، می توانید هزینه ها را تقبل کنید؟" :-(

اذان صبح، بیست و پنجم رمضان، "ختم قرآنم تمام نشد :-("، ناشتا بودی؟ اسپاینال؟ پاهایم رو حس نمی کنم، صدای گریه لیلی، لپ کوچکش روی گونه راستم، سالم است، "دستگاه نمی خواد؟"، "دخترم کجاست؟"، ریکاوری

"نباید تکان بخوری"، "گردن از محور ستون فقرات خارج نشود"، مامان، بابا، صابر، خاله، شیردهی، کوچولوی ۲.۵ کیلویی ما :-) سالم است؟ سالم است؟ لیلی کجاست؟

سالم است :-) چه خوشگله :-) "فقط مایعات"، "تکان نمی خوری"، "تکان نخور، خانم!" لیلی سیر نمیشه، شیرخشک، شیر، دارو، ملاقات، بهناز، بی قراری، بی قراری، هذیان، "می خواهم بروم خانه، من رو مرخص کنید" :-(

"الحمدلله حال مادر و دختر خوبه، تا ظهر مرخص می شوید :-)"

خانه، خانه، خانه :-) مامان، سردرد، متخصص اطفال، سردرد، تهوع، بالا آوردن کنار خیابان، بیمارستان صارم، تست زردی، "کمی بالاست"، "فردا تکرار شود"، "آب بدن بچه کم شده، شیر مادر غلیظ است برایش، ۳۰ سی سی کمکی با قطره چکان"، خانه مامان، سردرد، سردرد، "تو برو استراحت کن پریسا! جانِ من برو"

"پریسا استراحت کن، جانِ من"

"جانِ من"

تکرار تست زردی، مهمان، دادا سهیلا و عمه مریم و عمو محمد، زردی نرمال شده، تکرار دو روز بعد، بخیه ها تیر می کشد، "این درد کمر است یا کلیه؟" گریه، "چرا خوب نمی شوم؟"، "وزن زیر 2.5 کیلو؟ غربالگری تکرار شود"، "به خاطر ۳۵ گرم؟" گریه، بی قراری، "زردی نرمال است"، لیلی خوب است، همه چی خوب است، نگران نباشی...

شیشه نچرال، کمکی، شیردوش... شب ها گرسنه است، غربالگری خوبه، منحنی پایش رشد خوبه، دکتر عزیزم :-) بخیه ها رو بکشیم، "همه چی عالیه دخترم"، بیشتر استراحت کنی...

یک روز کامل، فقط با شیر مادر، بدون ضعف، بدون کمکی، موفق می شویم؟

چهارده روز است در خانه ی ما، لیلیِ کوچکی زندگی می کند...

که آهنگ نفس هایش، ضربان قلبهایمان شده 

و عطر تنش، خوشبوترین رایحه خوشبختی مان

صدای گریه ی نازکش، حتی از دور، شیره زندگی را در من جاری می کند

با لیلی بیدار می شوم، با خوابیدنش به او خیره می شوم و خدا را شکر می کنم برای بودنش، برای داشتنش و برای زندگی این روزها...

این روزها، ساعت دنیایمان به وقت لیلی کوک شده :-*

متولد آخرین روزهای بهار ۹۶،

به وقت اذان صبح بیست و پنجم رمضان، سه شنبه سی ام از ماه سوم...

پ.ن.۱ عکس بالایی، لیلی گولو در گهواره به درخواست توکا :-)

پ.ن.۲ شاید این نوشته خورشید جانم را ندیده باشید...

صابر پرسید: به نظرت بعداً بچه را بگذاریم کدام ورزش؟

از آنجایی که مخاطبِ صابر با آن همه پیشینه ورزشی درخشان در جودو، والیبال، کشتی فرنگی، فوتبال، فوتسال، پینگ پنگ و غیره، من بودم که به بهانه ی علاقه به ورزشهای انفرادی و شعار "من از ورزش های گروهی خوشم نمیاد"، هیچ وقت نه والیبال را درست یاد گرفتم، نه بسکتبال و نه هیچ ورزش انفرادی یا گروهی دیگه و همیشه نمره ورزش در کارنامه ام به عنوان مایه ننگ و پایین آورنده معدل محسوب می شد و به علت خشکی عضلات در سن ۲۲ سالگی به فیض فیزیوتراپی و در ۲۸ سالگی به تست کایروپرکتیک نائل آمدم، گفتم: "ژیمیناستیک؟ مثلاً؟ با یه دونه از این دامن توری سفیدها :-)"

یه نیم گاهی انداخت و گفت: ژیمناستیک چیه لوس بازی! تکواندو خوبه :-)

پ.ن. بعد از کتاب "من پیش از تو"، کتاب "پس از تو" را خواندم که به نظرم یک کار تجاری ضعیف محسوب می شد از نویسنده، برای استفاده ابزاری از شهرت کتاب اول :-|

"جزء از کل" را می خوانم، فعلاً راضی ام ازش :-)

مهلا سوار گهواره لیلی شده و تاب می خوره :) 

بعد میاد دستش را میذاره روی دل من و "نی نی عمه" را می بوسه :)

بعدتر میره دستکش های نوزادی لیلی را از روی ساک بیمارستان من برمیداره که دستش کنه.

توی دستش نمیره :)

بهش میگم: عمه این ها الان اندازه شما نیست دیگه، کوچیکه برایت :)

میگه: خب من هم کوچولوئم :)

دلم ضعف میره براش، میگم: آره عزیز دلم، تو هم کوچولویی، فقط اینا یک کمی کوچولوترن :-)

* هلیلگ یعنی گهواره، گهواره صابر را آوردیم برای لیلی، رنگش کردیم، برایش پارچه خریدیم و تور زدیم (کارهای دوخت و دوزش را خاله سمانه اش انجام داد)

پ.ن. چند لباس لیلی برای نارخاتون و واران :)

روزهای داغِ کشدار

شب های بی قرارِ تبدار

انتظار

انگار تنها این لذت دیدار توست

که ماه ها را به هفته ها، هفته ها را به روزها و روزها را به چرخش تند عقربه ها تبدیل می کند...

پ.ن.۱ در آخرین چکاپ، با اتمام هفته ۳۴ و ورود به ماه نهم، دکتر از شرایط مادر و دختر* رضایت کامل داشته و فرمودند در صورت حفظ شرایط پزشکی موجود و عدم رخداد اتفاقات اورژانسی، ۳ تیرماه برای تاریخ زایمان تصمیم گیری می کنیم، ایشالا بین ۱۰ تا ۱۵ تیر :-)

پ.ن.۲ کتاب "من پیش از تو" را می خوانم که موقع خریدنش نمی دانستم همان فیلم me before you است. با این حال طبق معمول، کتاب کجا و فیلم کجا :-) به طرز دلنشینی ساده و دوست داشتنی است، با این که آخرش را می دانم...

* عنوانی که صابر در احوالپرسی های پیامکی ما را با آن خطاب می کند: "مادر و دختر چطورن؟"

"گریه نکن خواهرم. در خانه ات درختی خواهد رویید و درختهایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت.

و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید: در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟"

سووشون، سیمین دانشور

زری، یوسف، خسرو، خان کاکا، عمه... چقدر همه این سال های بعد از دبیرستان، دوست داشتم سووشون را بخوانم...

پ.ن. یکی از عجیب غریب ترین آموزش هایی که این روزها گذراندم، معنای گریه نوزاد هست، یک مهارت جالب تحت عنوان: زبان کودک Dunstan که انگار از مستند دو هم پخش شده!

"می گویم: یادت می آید میثاق به من می گفت لیلی؟

- آره. می گفت لیلی. به نظرم رمانتیک تر از لیلاست. حالا چرا یاد میثاق افتادی؟

...

میثاق... عینک گرد دور فلزی ات را می زدی بالا و از بالای کتاب می گفتی: لیلی یعنی تجلی معشوق در چشم عاشق. یعنی خلوص عشق، فارغ از معشوق. 

لیلی، قدح است و عشق، شراب درون آن.

باید قدح را در دست گرفت و مست شد با شراب."

کتاب "پاییز فصل آخر سال است"، نسیم مرعشی، نشر چشمه

پ.ن. اگر به سبک "جریان سیال ذهن" علاقمندید، کتاب زیبایی است :-)

"غم، چیز عجیب غریب و منحصر به فردی است.

عشق، چیز عجیب غریب و منحصر به فردی است.

زندگی، چیز عجیب غریب و منحصر به فردی است.

آدم را غافلگیر می کند..."

"مردی به نام اُوِه"، فردریک بکمن، ترجمه حسین تهرانی

پ.ن. با تشکر از یلدا برای معرفی کتاب، بسیار لذت بردم :-)

می خواستم از روی تخت بلند بشم و بشینم برای گرفتن فشار خون، دکتر مچم رو گرفت: آروم تر، آروم تر، شما خیلی تند و تیزی!

داشتم آستینم را بالا می زدم و دکتر جان ادامه می داد: بله! همه کارها رو باید خیلی آهسته انجام بدی، سرعتت رو بیار پایین :-|

و حتی موقعی که می خواستم برم روی ترازو: آروم، آروم، اصلا عجله نکن، خیلی آهسته :-/

یعنی همه این سی و سه سال یه طرف، این سه هفته اخیر هم یه طرف :دی

به جز تمرین خوابیدن، باید تمرین "به آهستگی" بکنم، خدا کمک کنه خودش :دی

پ.ن. این پست آرورا را خیلی دوست داشتم، مخصوصاً شعر اولش :)