نیم نگاهی انداختم به صف پیچ در پیچ مقابل فروشگاه که به لطف انتظامات، جماعت تمام تلاششان را کرده بودند فاصله ۱.۵ متر را حفظ کنند،‌ به لیلی گفتم "ما می‌خواهیم برای تو خرید کنیم لیلی، آماده‌ای توی صف بایستیم؟ خیلی بلنده" "آره خیلی باحاله" فکر کنم طفلک‌ هیچ ایده‌ای از مفهوم صف در ذهنش نداشت.

گفت: "شادی یعنی چی؟ یعنی وقتی غم نباشه؟ یعنی فاصله بین دو رنج؟ رنج یعنی چی؟"
هنگامی که دنیا زیبایی را به عنوان زیبایی به رسمیت بشناسد، زشتی سر بر میاورد. هستی و نیستی همدیگر را پدید میاوردند. مرتفع و پست پشتیبان یکدیگرند. جلو و عقب به دنبال هم میایند. بدون کار کردن کار کن، بدون کلمات تعلیم کن. ایشان می آفرینند ولی مالک نمی شوند. آنان به موفقیت دست می‌یابند ولی خود را وابسته به آن نمی‌کنند. پس موفقیتشان از بین نمی رود.*

* کتاب تائو ت چینگ، اثر لائوتزو

گفت: میشه شما زنگ بزنی به سازمان برگزارکننده آزمون رانندگی و بگی حالت خوب نیست یا مثلا سرفه می‌کنی؟ چون اینطوری برای کنسل کردن امتحان من باید پول بدهم.

فکر✔️
الان از من میخواد که دروغ بگم‌؟ مگه برای کنسل کردن باید پول بدهد؟ من که از یک هفته قبل گفتم که تمدید کارت اقامت نمیرسه کنسل کن، چرا کنسل نکرده؟ دفعه قبل مگه نگفت همین که روز امتحان نریم خودش کنسل میشه؟ یعنی قوانین عوض شده یا دفعه قبل هم پول داده؟ 

فکر✔️
حالا من که بعدش میخوام برم سفارت دردسر نشه؟ اینها که سیستمشان یکپارچه است چک‌ می‌کنند که بچه هم رفته پلی گروپ، خانم سفارت هم رفته، فقط برای امتحان حالش خوب نبوده، خب نگفت بگو کرونا، گفت بگو سرفه می‌کنی اونها احتمال بدن کروناست امتحان را کنسل می‌کنند.

فکر❌
الان بگم نه نمیگم خیلی ضایع میشه. نه این‌که خیلی باهام خوبه، بعدش دیگه اخلاقش زیباتر میشه :-|

گفت «شما همسرت کجاست الان؟ اگه بخواهی محل اقامت رو به اینجا تغییر بدهی، باید همسرت باشه.»

گفتم «نه نمی‌خواهم تغییر بدهم، همون ایران باشه. ما که اینجا اقامت دائم نداریم.»

گفت «باشه. صد یورو بریز به این حساب، برو دو هفته بعد بیا پاسپورتت حاضره.»

پ.ن. خواستم بگم با کارت اقامت تاریخ گذشته،‌ موفق شدم پاسپورت جدید سفارش بدهم، از مرحله مجرد بیکار رد شدیم، صلوات :))))

رفتم دم دفتر کنسولی ایران، زنگ در را زدم که آمدم برای کارهای تعویض گذرنامه. صدا گفت: شما وقت داری؟ گفتم: نه از کجا وقت بگیرم؟ من کد رهگیری دارم و آمدم برای برابر اصل کردن مدارک. کمی غر زد که باید وقت داشته باشید و در را باز کرد.

رفتم داخل. گوش تا گوش آدم نشسته بود، انگار نه انگار که کرونا است و رعایت فاصله الزامی، همه هم باحجاب :) واقعا انگار در باز شد و وارد خاک یک کشور دیگه شدم :-|

دستگاه نوبت دهی دم در کار نمی‌کرد و همه جا برگه چسبانده بودند که باید وقت داشته باشید، یک نیم ساعتی سر پا منتطر ماندم که از مسئول یکی از باجه‌ها سئوال بپرسم قضیه وقت چیه.

فکر می‌کنید چی گفت؟ گفت: بله خب باید وقت داشته باشید و اینطوری بدون وقت رسیدگی نمی‌کنیم. 

گفتم: خب از کجا؟ من تا مرحله آخر رفتم و همین کد رهگیری را داد، از کجا وقت بگیرم؟

گفت: تو کانال تلگرام کنسولی اعلام کردیم :-| برو اونجا رو نگاه کن!

یعنی اگر از این که هر جای سایت و راهنما و پاسخ به سئوالات متداول رو بالا و پایین کنی، علامتی از بخش نوبت دهی نیست و "باید بروی کانال تلگرامی رو چک کنی"، بگذرم و از این که آخرین مرحله کار اعلام نکرد که برای مراجعه حتما نوبت می‌خواهد و از کجا نوبت بگیرم هم چشم‌پوشی کنم، نمی‌توانم از اون آدمی که در را باز کرد بگذرم که به جای این که بگه برو از کجا وقت بگیر، من را راه داد تو و نیم ساعت وایستادم تا بفهمم از کجا وقت بگیرم، تازه برای یه روز دیگه :-|

در وضعیتی هستم که نه تنها به علت عدم صدور کارت اقامت جدید (فرآیندهای لاک‌پشتی ایام کرونا) اجازه ندارم بروم امتحان رانندگی بدهم، بلکه پاسپورت گرامی هم دو ماه دیگر expire خواهد شد* و از آن بدتر وقتی می‌خواهم درخواست تمدید پاسپورت بدهم، می‌گوید تصویر کارت اقامت معتبر می‌خواهیم :-| یاد چی می‌افتید؟

آفرین! طرف میره خواستگاری، می‌پرسن کارت چیه؟ میره دنبال کار، میگن به مجرد کار نمیدیم :-|

* اشاره نکردم که برای تحویل کارت اقامتی معتبر، پاسپورت معتبر نیاز دارم :-|

عصری دو ساعت خوابیده و حالا بی‌خواب شده‌. در تاریکی ساعت ده، روی مبل کنار پنجره دراز کشیده، پرده‌ها را کنار زده و زل زده بیرون. می‌گوید: "مامان نگاه کن اون ابر مثل یه فیل upside downه!" در تاریکی سری تکان می‌دهم که نمی‌بیند. ادامه می‌دهد: "بیا نگاه کن یه ستاره هم می‌بینم" دلم برای ستاره‌ دیدن تنگ شده، نمی‌دانم به خاطر آلودگی نوری است یا افق یا چی که آسمان بی‌ستاره‌ای دارند. می‌گویم: "کجاست؟ اومدم ببینم" با نوک انگشتش نور چشمک‌زن هواپیما را نشان می‌دهد و می‌خندد، همه ستاره‌های پنهان هم با او می‌خندند.

- مامان، الان که شب نیست، هوا روشنه، من خوابم نمیاد!

- بخواب دخترم، ما اینجا به ساعت می‌خوابیم، اگه بخواهیم منتظر تاریک شدن هوا بمانیم، صبح میشه دوباره :-|

"خودم" یعنی مادر جان، آهسته، کمی آرام باش، دورتر بنشین، آها خوب شد، با نگاه ایرادگیرت زل نزن به دست‌های کوچک من، دلسوزی و ترحم هم قاطی‌اش نکن، صدای نچ نچ نشنوم، کمک نمی‌خواهم یا راهنمایی یا هر چی، قربان دست و پای بلوری‌ام هم نرو، می‌خواهم "خودم" تنهایی انجام دهم، و برای انجامش تا آخر دنیا وقت دارم، به ساعت من هنوز دیر نشده :)

می‌دانید بدتر از این‌که چیزی برای نوشتن نداشته باشید چیه؟ این که چند وقت به یک موضوع جالب برای نوشتن فکر کرده باشید، ولی الان چشم‌هایتان باز نمی‌ماند که بنویسید :-|