اگر روزی گذارتان به میدان تجریش افتاد، به غیر از گشت و گذار و بازار گردی و امام زاده صالح، سری هم به موزه موسیقی بزنید. در سمت چپ خیابان مقصود بیگ، خیابان موزه، یک ساختمان اخیراً باز سازی شده است که فضای موسیقی را برایتان زنده می کند، پر از سازهای اصیل ایرانی متعلق به دوره های مختلف و بومی مناطق مختلف ایران (از جنوب تا شمال، از خراسان تا کردستان). در ضمن یک دستگاه گویا به رایگان در اختیارتان گذاشته می شود که هنگام بازدید بخش های مختلف، سازها و مناسبت استفاده از آن ها را برایتان شرح دهد و حتی قطعه ای کوچک پخش کند که حسی از صدای آن ساز داشته باشید :)

برای ما که رسانه ملی مان اجازه نمایش سازها را ندارد، شاید بازدید موزه موسیقی برای آشنایی با سازها، یک باید ملی-میهنی باشد :)

قرار بود به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی، کنسرت فردوسی و موسیقی استاد در موزه موسیقی برگزار شود. از قبل بلیت‌ها شماره صندلی نداشتند و استاد عذرخواهی کرده بود بابت این که سالن آمفی تئاتر موزه 40 صندلی بیشتر ندارد و شاید مجبور شویم که بایستیم... من هم دیگر پیامک و ایمیل تبلیغ برای دوستانم نفرستادم، چون تقریباً از دو هفته قبل از روز کنسرت، همه بلیت ها تمام شده بود و 70 بلیت بدون صندلی هم داشتیم :)

سالن کوچک بود و صمیمی با ویژگی های آکوستیکی مناسب برای اجرا بدون میکروفون، و آقای مرادخانی (مدیر موزه) مثل بسیاری از شاگردهای قدیمی استاد روی زمین نشستند :) 

البته این کنسرت به نوعی اجرای دوباره کنسرت سال 90 راجع به فردوسی بود که DVD آن مراسم هم قبل از ورود به سالن در اختیار علاقمندان قرار گرفت. با این اوصاف، من خیلی این کنسرت را دوست داشتم، گرچه جای همه دوستانم خالی بود (مونا، مریم، خانم اکبرزاده، ...) ولی تحقیق استاد راجع به نام دستگاه‌ها، گوشه‌ها و سازها در ابیات شاهنامه به همراه اجرای زیبای دستگاه سه گاه بسیار به دلم نشست :)