جگرگوشه تازه بیدار شده، ازش می‌پرسم می‌خواهی بریم اتاقت با هم بازی کنیم؟ میگه نه الان ساعت ددر است (در مقابل ساعت بازی مامان و لیلی)! میگم: بریم پشت خونه توپ بازی؟ شن بازی هم میشه کرد، هاپو‌ها هم میان بدو بدو. میگه: شن بازی؟ آره، بریم دریا!
حالا بیا و درستش کن :دی
داشتم درباره قواعد معکوس شدن جملات پیرو در زبان هلندی غر می‌زدم، این که وقتی جمله پیرو باشد فعل در انتها می‌آید و چون در دولینگو انگلیسی زبان واسط است، این نکته گاهی خیلی به چشم می‌آید و همیشه برای من اینطور بود که باید تا آخر جمله صبر کنی تا ببینی فعل چیه :-|
حالا داشتم برای صابر از فارسی یه مثال می‌زدم که نگاه کن ... که وسط مثال پی بردم که خودمون هم فعل رو آخر جمله می‌آوریم و دست از غر زدن برداشتم و با کسانی که می‌خواهند فارسی یاد بگیرند همدردی کردم :دی
"کودک را در جایگاهی ارزشمند، بزرگوار و محترم دریابید، گویی او افتخار هم‌گام شدن با خود را به شما داده‌است، هم‌پیمایی با کسی که یک عمر در آرزوی هم صحبت بودن با او بوده‌اید، آن‌قدر ارزشمند و بزرگوار."
به این نقل به مضمون فکر می‌کنم این‌روزها و این‌که چقدر این نگرش با این که فکر کنم کودک مخلوط‌کن بی‌در است و انسان غارنشین در نوع نگاهم به کودکم فرق دارد...
ماه می‌گوید حسین، با آه می‌گوید حسین
آیه آیه حضرت الله می‌گوید حسین
جای ما آن‌جا خالی...
دوباره سُر خوردیم تو سرما... باران می‌بارید امروز نم‌نم و سرعت وزش باد ۳۷ کیلومتر بر ساعت، و همان عامل اصلی سرمای استخوان سوز اینجاست، باد سرد شدید :-| رسیدیم کنار بوته تمشک پارک همیشگی، باقیمانده تمشک‌ها از سرما خشک شده بودند، نگاه لیلی مانده بود روی تمشک‌های خشک شده... کلی گشتم در بوته، بالا پایین و برای لیلی می‌گفتم که فصل تمشک تمام شده جانِ مامان که یک دانه تمشک دیدم، هورا :) یه تمشک آبدار سیاه زیر یک برگ در امان بود از سوز سرما... شد برای لیلی، آخرین تمشک، تمشک لیلی :)
پ.ن. داشتم به دوستم می‌گفتم که لیلی شانه کردن را دوست ندارد، موهای دخترم وحشی است، گفت: اصلا تو منابع ادبیاتمون داریم که موی لیلی پریشون و پر پیچ تاب بوده و دل مجنون هم تو همین پیچ و تاب گیر کرده بوده...
خانم شونه نکن، شونه نکن خانوم :))))))
داشتم فکر می‌کردم اول که اومده بودیم اینجا کل مناطقی که می‌رفتم در شعاع ۲.۵ کیلومتری خانه بود، چون با کالسکه لیلی حداکثر می‌شد نیم‌ساعت پیاده‌روی (رفت و برگشت یک تا یک ساعت و نیم پیاده‌روی)! بعد رسیدم به سوار اتوبوس شدن و هر جایی که دو تا مسیر اتوبوس می‌خواست به صورت پیش فرض از گزینه‌های رفتن حذف می‌شد!
بعد از طی کردن دو مسیر اتوبوس رسیدیم به tram، بعد اتوبوس و tram قاطی، بعد اتوبوس و قطار، اتوبوس و tram و قطار قاطی :دی الان این که وسط روز سر از یه شهر دیگه در بیاریم اصلا دور از تصور نیست، حیف که هوا دوباره داره می‌رسه به مرحله خیلی سرد، وگرنه سر از کشورهای دیگه در‌می‌آوردیم (با اغراق زیاد!) :دی
اول فکر می‌کردم اوج تجربه مشترک نماز خواندن من با لیلی این است که مُهر را بردارد و خنده‌کنان بدود آن طرف اتاق و یک جاهایی قایم کند که روی انگشت شست بروی سجده :دی بعد دیدم که نه! می‌تونه کل سجاده و گیره چادر و خود چادر هم بردارد و با خودش ببرد، گاهی این وسط‌ها همراهِ من یه پارچه‌ای، پیراهنی هم می‌انداخت سرش و قامت می‌بست و سجده می‌رفت، این‌که بروم سجده و روی کولم سوار بشه هم که دیگه نیازی نیست اشاره کنم :دی
امروز اما درخواست همراهی تک تک لحظات داشت از وضو تا این‌که اومد زیر چادر و با هم رفتیم رکوع و سجود و ... یعنی از بیرون اگه کسی نگاه می‌کرد می‌دید یه کوچولویی زیر چادر هست که وسطش میره سجده و با خودش نصف چادر هم می‌بره و مادرش نمی‌دونه چطوری بلند بشه و برای بار دوم بره سجده :دی آخرش هم با هم دست دادیم به سبک قبول باشه :) و زل زد به چشم‌هایم و گفت: دوباره! دوباره!
دیدین میگن بهشت زیر پای مادران است؟ علتش اینه که بچه هی درخواست نماز خوندن می‌کنه :دی
یکی از مواردی که اینجا توجه من رو به شدت به خودش جلب کرد مکان‌هایی بودند به نام مزرعه شهری stadsboerderij یا مزرعه کودکان. یک فضای سبز گسترده با حیوانات اهلی گوناگون (گاو، گوسفند، بز، خوک، مرغ، خروس، خرگوش، زنبورعسل، اردک، ...) درست وسط شهر!
به شما و کودک اجازه می‌دهند که به حیوان‌ها نزدیک بشوید، آن‌ها رو قشو کنید، همه جا و همه چیز و به همه حیوانات نه، ولی بعضی جاها اجازه دارید به گاو، گوسفند، خرگوش و بز، سیب، کاهو و هویج بدهید و خلاصه که کودک در شهر و وسط اون همه مصادیق مدرنیته، زندگی در کنار گونه‌ای دیگر از حیات و نگهداری‌اش رو از سن پایین می‌بیند و لمس می‌کند، یادش بخیر در مدرسه طبیعت هم تلاش بر این بود فضایی شبیه مزرعه ایجاد شود.
حیف برای تعطیلی مدارس طبیعت...
