چند شب پیش با صابر انیمیشن inside out رو دیدیم، که افراد زیادی به من توصیه کرده بودند که ببینم و با این نوشته، من هم می خواهم شما را به همین کار ترغیب کنم مثلاً:)

انیمیشن 1:30 ساعته ی inside out، در واقع ما را به سفری روانشناسانه می برد، در درون مغز دختری کوچک، از زمان تولد تا نوجوانی و ما با پنج حس درونی وی (خوشی، خشم، غم،نفرت و ترس) همراه شده و از دریچه چشمان وی به بیرون نگاه می کنیم.

مفاهیم حافظه کوتاه مدت، بلند مدت، موجودات خیالی کودکی هایمان و جزیره های کوچکی که در حافظه بلند مدت ما شکل می گیرند، به سادگی و در قالب سفری در درون حافظه توضیح داده می شوند.

دیدگاه من بعد از تماشای این فیلم به دنیا بهتر شد، انگار برایم ملموس تر شده باشد، وقتی کسی درباره کنترل احساسات سخن سرایی می کند یا اصرار دارد نیمه پر لیوان را ببینم، در موقع خشم بیشتر سعی می کنم به تئوری انتخاب فکر کنم و این که می توانم به جای کلید خشم، کلید غم را بفشارم یا حتی شادی...

دیدم ترجمه 'پشت رو' برای این فیلم انتخاب شده، ولی شاید تعبیر 'نگاهی به درون' مناسب تر باشد.

پ.ن. "شهرزاد" هم زیباست:)