جالبه 

حالا فکر قضیه فراتر بره از دوستی ، یعنی ما تو خانواده این مشکل رو داریم ، عمو ها و عمه همه انتظار دارن که هر هفته حالشون رو بپرسی ، و زنگ بزنی ! ، تازه وقتی هم زنگ میزنی ، کلی شاکی میشن که چرا دیز زنگ زدی و فلان و بهمان و اینا ، اصلا یه وضعی 

باز اینا که به روابط اقتصادی نگاه می کنن برای من یکی قابل تحمل ترن تا اونایی که خیلی خیلی نمک نشناس و منفعت طلبن...

من خواهر شوهر هیچ کدومشون نیستم خداوکیلی :)))

انتظار داشتن وقتی دوزش بالا بره میشه توقع بی جا و طلبکاری که این خیلی بده 

من با اینجور آدما سریع به هم میزنم
دوستی که اینقدر متوقع باشه اصلا با روحیات من سازگار نیست

به نظرم دوستی یه پیوند قلبیه. نه این که هی زنگ بزنی و حالشو بپرسی

سلام به پریسا بانو :)

من یه روزگاری، از سر رفاقت زیاد و احساس راحتی با دوستام، سراغشون رو نمیگرفتم، یعنی خیلی به خیلی طولانی میشد سراغ گرفتنام، اگه اونا خبر میگرفتن به شدت گرم و دوستانه هم برخورد میکردم و کلا شائبه ی ناز کردن نبود! اما بعدا از دوستم شنیدم که "تو که اصلا نمیگی بیا بریم بیرون" چون اون هر هفته میگفت، و من خیلی بهم برخورد، برخورد که چرا با 26-27 سال سن با اینهمه استدلال و منطق چیدن که "نه دوستام خودشون میدونن، نه من روراستم همه خوششون میاد، نه من همیشه باهاشون خوبم میدونن من اهل تماس گرفتن نیستم" راضی شدم که یه تعامل اجتماعی ساده رو (هر چند نپسندم شکلش رو) از روابطم حذف کنم! این شد که کم کم مجبور کردم خودم رو منم خبر بگیرم، منم زنگ بزنم، منم ازشون بخوام بریم بیرون! منم ازشون بله میام و نه وقت ندارم بشنوم! اگر فیلمی دیدم یا کتابی خوندم که خوب بود، به اون دوستم که به ذائقه اش میخوره در جا معرفی کنم، که در پسش سلام و علیکی هم کرده باشیم و از این دست رفتارها
الان دیگه مجبور نیستم این کارا رو کنم، چون این جور گهگداری در ارتباط بودن ها دیگه جزو رفتارمه! الان با رفتارم راحتم و میفهمم اون همه استدلال شبه روشنفکری عقلانی، شطحیاتی بیش نبوده!
نه که الان هر روز در تماس باشم یا هی زنگ بزنم، نه من هنوزم منم و با این فرمت ها زیاد حال نمیکنم، اهلشم نیستم، ولی الان اگه ده روز خودم از دوستم بی خبر باشم، روز یازدهمم بد میگذره، یه پی ام یا تماس، کسی رو نکشته، هوم؟

حالا اینکه طرف خودش تماس بگیره و شاکی بشه خوبه. یه سری هم هستن ازشون یاد میکنی و اظهار فلانی دلم برات تنگ شده بود و اینا، بعد شاکین که پارسال دوست و امسال آشنا... و نیستی و اینا:| 

:))

عجب ترفندهایی :) من اصولا به رفتار طرف فکر هم نمیکنم مثلا یکبار زنگ زد دیگه زنگ نزد به ذهنم نمیرسه که منتظر تلفنه منه! :/

این وسط یه سری هستن صرفا چون از شما بیکار ترن تو یه بازه زمانی بهت زنگ میزنن :| بعد همینا با نمیدونم دوتا پیام فووروارد کردن انتظار دارن پس فردا یجایی تو یه اداره ای یا توی موقعیت بدی که گیر کردن سر اون بری به دادشون برسی . یعنی چی خب . تقارن نداره اصن انتظاری که دارن با خدمتی که ارائه دادن :| 

|:منم از همین ادمام 

اینا رو باید بست به تیرک و تیر بارون کرد :|||

یه شیوه سر صحبتو باز کردنه سخت نگیرید کلا:دی

بدآموزی داره نمیتونم بگم :/

باز این خوبه، یکی از دوستام، بعد از 6 ماه، "من" احوالش رو پرسیدم، به جای اینکه تشکری کنه، طلبکارانه میگه :چه عجب یادی از من کردی... :| گفتم اگه خیلی راس میگی چرا تو زنگی نزدی. والا!

دقیقا!!! :|

منم اینقدربدم میاداز اینایی که بعداز چندماه زنگ میزنن ومیگن خبری ازمانمی گیریا
یکی نیست بهشون بگه توچرا زودترخبری نگرفتی؟

منم خیلی از آدمای طلبکار بدم میاد!!!!
یعنی کافیه یکی بهم بگه چرا از من خبری نمیگیری... دیگه تا عمر دارم ازش خبر نمیگیرم! :/

خوب نیست اینجوری! همین نوبتی نوبتی خبر گرفتن از همدیگه :/

من قبلا سعی میکردم توجیه بیارم براشون ولی الان جور دیگه ای رفتار میکنم :)

شاید گزینه دوم معقول تر و دینی تر باشد...

بله:|