یک راه برای آرام کردن لیلی جان، عمودی خواباندن جگرگوشه روی شانه چپ است، به صورتی که ضربان قلب شما را حس کند...
سر کوچکش را می گذارد روی شانه شما، نفسهای گرمش می خورد به پشت گردنتان و آرام آرام خوابش می برد :-)
چند هفته ای است، شاید یک ماه یا بیشتر حتی، که در این حالت دست راستش را به جایی گیر می دهد، انگار که بخواهد مطمئن شود که نمی افتد، به یقه پیراهن، بالای شانه یا رشته ای آویزان از موهای پشت سر...
اما گاهی دستهای کوچکش مشت شده باقی می ماند روی گردن یا کناره ی ترقوه، بی آنکه چیزی را گرفته باشد... به خیال کوچکش چیزی را در مشت گرفته، جان پناهی شاید...
پ.ن. آنقدر کارهایم تلنبار شده و هی در ذهنم اولویت بندی کردم و یادم رفته که دست به دامن این اپلیکیشن های TO-DO شده ام :-| در همین راستا در keep گوگل جان، چند تا category ساخته ام و پاسخ به کامنت های شما بالای لیست friends می درخشد :-)
