من: "سلام لیلی توی آینه" :)
لیلی با غان و غون فراوان، از شدت خوشحالی برای لیلی توی آینه دست و پا تکان می دهد* و چند جیغ شادی هم می کشد :-))))
اگر همه ما به همین اندازه با خودمان مهربان بودیم،
صدای سرزنشگر درونی خفه می شد...
کمال گرایی منفی در افق های دور محو می شد...
و در اوج خوشبختی از زندگی در حال لذت می بردیم و معنای رضایت را درک می کردیم :)
* می دانم که لیلی نمیداند نی نیای که توی آینه می بیند، خودش است :-)