متن سنگین بود :) ولی کاملا میفهمم سختیه جستجوی کار مورد علاقه را! امیدوارم هرچه زودتر به هدفتون برسید. 

مشکل اصلی بسیاری از انسان های اینکه میدانند چه نمی خواهند ولی نمی دانند چه میخواهند!

سال نوت مبارک پریسا جان:*

از قضا رفتم روانپزشک! مشاور! حالا اسمش هرچی
گفت جلسه بعد بنویس چی میخوای؟و بیار( در اون زمینه مورد نظر)
دیگه نرفتم
چون در همین اولش موندم و همین مشکلمه!
درده

من نفهمیدم چی از چی سختتره! اغلب اوقات ولی خیلی تمایل ندارم حال بدم رو ترک کنم به سمت حال خوب، بعد تحت شرایط یا به اصرار کسی دیگه بالاخره مشغول کاری میشوم، بلافاصله به خودم میگم چرا تا قبلش همینطور نشسته بودم. منظورم اینه که پریسای گل گلی، کلا مجبور کنی خودت رو حتی آشغالها رو بگذاری دم در، یا حتی با آسانسور بری پایین قبض برق رو برداری، یا حتی جواب تلفن بدهی، چایی بگذاری، فکر کنم هر کاری کنی که مجبور بشی از حال فعلی خارج بشی، درست میشه :) یعنی اینی که میگی پیدا نمیکنی به دلیل استیت حال بده، باید زرنگ باشی گولش رو نخوری :))

من می دونم چی دوست دارم و چی می خوام انجام بدم! ولی نمیدونم چرا بلند نمیشم واقعا؟!!!

 مشکل همیشگی من همینه

این مشکل بشریت بوده از اول تاریخ.

همون احساسی که من قبل از عید که دنبال کار میگشتم و کارت پایان خدمت نداشتم و حالا هم ندارم داشتم توی متن پستتون موج میزنه.

و اینگونه ست که به مصرف بی رویه شکلات روی می آوریم. :|

عجب جملات فلسفی گونه ای
من برم کمی تفکر کنم راجع بهشون:))