میگفت: تا کجا در پذیرش کودکت هستی؟ یعنی چه اتفاقی بیفته طردش میکنی؟ و بعد به این فکر کن که عاقبت بخیری کودکت در چی تعریف میشه؟
میدانم که اکثرا فرزندی ندارید، به رابطه خودتون و پدر و مادرتان فکر کنید و ببینید جواب سوالها رو پیدا میکنید؟ آیا پدرها و مادرهای ما همیشه ما رو پذیرفتند، بی قید و شرط... همین طور که هستیم؟ (نه این که خشنود باشند یا راضی، تعریف پذیرش به دایره امن والدین برمیگرده و گستردگی آن)