تا حالا براتون پیش اومده به خاطر شرایط خاص احساس واقعیتون رو با طرف مقابل به اشتراک نگذارین؟
مثلا شروع میکنید به گفتن نارضایتیهاتون که طرف میزنه زیر گریه و بحث به حاشیه میره و شما دچار خود سانسوری میشین :-|
در فرهنگ وزین ما بهش میگن مراعات احوال مخاطب و مودب بودن، ولی من هر وقت انتخابم این هست که احساس واقعیام رو در لایههای زیرین دفن کنم به شدت حس دو رویی و تزویر و ریا میگیرم :-/