یک کاسه پلاستیکی گرفته دستش و می‌کشد روی پنجره. صدایی بلند می‌شود شبیه کشیدن ناخن روی تخته سیاه :-| زیر چشمی نگاهش می‌کنم کنجکاو است و شاد، می‌خندد و با دقت نگاه می‌کند که چطور این صدا ایجاد می‌شود.

اول گوش‌هایم را می‌گیرم و همان طور که از پشت دست‌هایم هنوز صدای سوت مانندش آزاردهنده است، به این فکر می‌کنم که آیا این واکنش طبیعی منحصر به‌ فرد من بوده یا در گذر زندگی آموخته‌ام که آزار ببینم مثل ترس از سوسک؟