واژه آرمان از نظر شما مدینه فاضله و از نظر می‌شه: هدف.

یعنی اون چیزی که می‌خوایم بهش برسیم

اما کشکی که بهش نمی‌رسیم، برایش کلی

تلاش می‌کنیم، به قولی:جر می‌خوریم.

شهر آرمانی یعنی یه شهری که بهترین ها توش

باشند، خود آدم ها بهترینند که لایق بهترین شهر باشند، نه، نیستند.

این آرمان شهر ساختن دست من و تو و... نیست، یه همت هشتاد میلیونی می‌خواد که به آرمان شهر نزدیکش کنیم

ضمناً خیلی ها از آرمان شهر ساختن بدشون میاد.

این هدف نشدنی نیست، ولی میشه با تغییر در خودمون جایی که هستیم رو به آرمان خودمون

تبدیل کنیم.

مثلاً:خودمون رو.

کاش همه جای دنیا رفتن به همین راحتی بود که یکی بگه دعوتنامه بفرستم؟ و من بگم آرهD:

ولی متاسفانه اینجوری نیست:-(

تعریف شما از آرمان چی هست؟

باید بدونم تا بتونم نظرمو کامل بگذارم این جا.

نیست اما میشه ساخت! یک کم چشمامون را روی سیاهی ها ببندیم، آرمان شهر خیلی هم دور نیست. 

نمیدونم چرا یاد انیمیشن آپ افتادم! 

این مطالبِ اینچنینی که دوستانِ آنطرفِ مرز رفته، مینویسند، خیلی خوب و مفیده. تا باشد آنهایی که در جهل، گرفتارند، بخوانند

من توی کشور های مختلف نه ولی توی شهر های مختلف زندگی کردم حتی زندگی توی استان های مختلف ایران هم تفاوت خیلی زیاده ...ولی شما بعد از دو یا سه سال زندگی هر جایی می تونی نظر بدی قبلش مغزت گول میزن مغز همیشه میگه قبلی بهتر بود یا قبلا بهتر بود ولی واقعی نیست

راستش من چند وقتی اونور آب بودم و به عقیده من اینکه اصلا فرق نکنه نیست چون حتی خاکستری کمرنگ هم بهتر از خاکستری پررنگه

مگه چقدر قرار زندگی کنیم که همش تو تحریم و گرونی و استرس و فشار و عدم آزادی باشه

درواقع هرکدوم از ما یه آرمان شهری مختص خودمون تو ذهنمون هست که تنها جاییم که میتونیم بهش برسیم همون ذهنمونه 

من اصلا آرمان شهر نمیخوام می دونم هیچ آرمان شهری وجود نداره فقط همین که جایی باشه که قانون داشته باشه و اون قانون اجرا بشه و من بدونم که قانون ازم پشتیبانی میکن برام کافیه...خونه ای باشه بدون سروصدای همسایه که بشه راحت خوابید جایی با احساس امنیت که نخواد نگران دزدی توی روابط رایج و عادی روزانه باشی. اونجا عالی نیست فقط بعضی جاهاش بهتره

من باید خودم برم ببینم اینجوری نمیشهD:

ما فقط سفیدی ها یا خاکستری کمرنگ های دیگران را میبینیم اونایی که خودمون نداریم حالا چه اینور چه اونور! اما شایداگه سیاهی هاشون را ببینیم دیگه هوس کوه آبنبات قندی به سرمون نزنه. 

اما کاش آرمان شهری باشه کاش شهر رویاهایی باشه و هر آدمی حداقل واسه یک چند روز هم که شده تجربه اش کنه.

مشکل اینجاست که ما تا  خودمون نیاییم اونور و چند سال زندگی نکنیم باورمون نمیشه!

ولی خب، هیچکس هم به نظرم نمی‌تونه این مسئله رو انکار کنه که توانایی، استعداد و قابلیت کشور و مردم ما خیلی بیشتر از این چیزی هست که الان باهاش مواجه هستیم.