چه تعبیر قشنگی!

من هرچقدر فکر می کنم می بینم اصلی ترین دلیل بدحالی سالهای اخیرم اینه که ستاره ی قطبی ندارم یا گمش کردم. دل خوش می کنم به فانوس های دریایی ولی تا کی میشه انقدر بی هدف به هر سویی رفت؟ نهایتا هر فانوس تا یه جایی تو رو دل خوش و امیدوار نگه می داره. 

اون طور که من متوجه شدم و از اونجایی که گفتی می‌تونیم آرزو خلق کنیم، پس اگه آرزو نباشه شاید زندگی چندان لنگ نزنه مثلا! آرزوها انگار آپشن‌هایی هستند که ما برای بهتر شدن زندگی بهشون اضافه می‌کنیم. با این اوصاف کماکان آرزو زیاد دارمD: البته آرزوهام یه جورین که باید به خواسته‌هام برسم که راهی باشه برای رسیدن به آرزوها:/

من آرزو زیاد دارم بیاین باهم بریم بهشون برسیم:-)))

ببخشید ایا کمی گنگ می نویسید یا مطالب سنگین می باشد که ما کامل نمی گیریم