باید بنویسم، باید بنویسم؟ که یک هفته در غم، شادی، بیماری، خستگی، امید، افتخار، هراس، پشیمانی، اندوه، ابهام و "حالا چی میشه" گذشت... باید بنویسم که یادم بماند در همان هفته‌ای که از جمعه‌ی رفتن سردار شروع شد، یلدا با آن همه نور و شادی به خانواده ما اضافه شد. در همان هفته‌ای که سرفه شب و روز امانم بریده بود، رفتم کلاس زبان Dutch ثبت نام کردم چون به یک اطمینانی دل خوش کردم که جگرگوشه سه روز در هفته، هر روز سه ساعت دور از من می‌ماند، در همان هفته‌ای که در بیم جنگ هزاران بار در روز واژه‌ی سر خط خبرهای ایران را سرچ کردم و شب‌ها تا صبح نخوابیدم، در کمتر از یک ساعت ویزای بازگشت برایم صادر شد و بدون کارت اقامت تمدید شده به زودی با لیلی می‌رویم ایران. در همان هفته‌ای که یک هواپیما با همه‌ی امید و آرزو سقوط کرد، فهمیدم که این همه جلوه و نماد روشنفکرمابانه از فرزندپروری‌ای که دنبالش می‌کنم می‌تواند اسمش باشد ب.ه.ا.ی.ی.ت و چقدر نادانم درباره اسلام و آموزه‌هایش :-|
چه خوب که میری ایران. مطمئن باش دیدن اعضای قدیم و عضو جدید خانواده میتونه تمام حس های منفی که تو خط اول و دوم نوشتی رو پاک کنه و فقط مثبت ها بمونه :)
میشه بپرسم چه جلوه هایی مثلا؟
آره خیلی خوب بود با همه سختی هاش
امیدوارم جمله آخرت به معنای تایید آن نبوده باشه
نادانم دیگه، به معنای تایید نادانی خودم؟
به نظرم بیاید جاتون رو زودتر عوض کنید. برید منطقه‌ای که آب‌وهواش همیشه گرم باشه. نهایتاً بهاری. هربار که توی وبلاگ می‌نویسید، یا لیلی سرما خورده یا خودتون. :))
واقعا این جا گیر افتادم من :(
بهتون کتاب‌های عباسی ولدی در باب فرزندپروری رو پیشنهاد می‌دم.
بله ممنونم قبلتر هم یکی از دوستان معرفی کرده بود در حال مطالعه هستم
هر جا هستید, هر جا میرید, در سلامت و صلح و شادی باشید :)
آشنایی با فرقه ها ندارم, اما میدونم خیلی از آموزه های اسلام که الان ما میدونیم, تحریف شده است و این رو نه من که خود تاریخ میگه چقدر از احادیث و کتاب های جعلی در دوران های مختلف به اسلام اضافه شده و خیلی از آموزه ها هم از بین رفته.
موافقم جونم
چقد جمله ی آخرت ترسناک بود!
اوهوم خودم یه دو سه هفته ای تو شوک و بررسی بودم
