گفتی: میرزا ممنونم که گفتی ولی برای من این روش لبریزی جواب نداده :)

میگم: این نشانِ از بزرگی و گنجایش پیمانۀ فهم و ادراک شماست. اینکه احساس میکنید لبریز نمیشه، دقیقا نقطۀ مقابل بعضی از بی‌خردانیه که با خوندن یه کتاب فکر میکنن عالم دَهرَند. 

بگو چشم:)

میگن! وقتی به دانسته هات عمل کنی، چشمه های حکمت میجوشن!

یعنی میشه واقعا به این مقام رسید؟!

چشم ! بهترین نصیحت بود :)

سلام به نظرم وقتی دانش به سر حد کمال برسه، خودش لبریز میشه و آنچه از آن متراوش میشه، همان خِرَدی‌ست که به شما گفتند. شما دست از مطالعه نکش. پُر که بشی، نا خود آگاه تبدیلش میکنی به خِرد..D: عجب جمله ای بافتم:))

منظورش اینه که: انسان بیش از اینکه به دانستن چیزهای جدید احتیاج داشته باشه، به عمل به دانسته‌های قبلیش احتیاج داره!

کامنتم دو تیکه اومد:|

یه حدیثی از امام علی(ع) هست که دقیقش یادم نیست ولی 

افرین

خیلی دونستن ها رو همه میدونن. اما تعدادی کمی درک میکنن و خرد میشه و از اون دانسته های خرد شده، موقع عمل ، استفاده میکنن 👍

این برای من تو آشپزی نمود پیدا میکنه. همش میشینم رسپی غذاهای بین المللی و جدیدو میخونم و یاد میگیرم بعد پا میشم همون ماکارونی و کتلت خودمونو درست میکنم :)

ذر مورد جوابت به کامنت قبلیمم مرسی که با حوصله توضیح میدی :) همینطوره. یه تغییریه که آدم باید خودش بخوادش و آمادگیشو داشته باشه.

به طبل تو خالی :)

 بیا یک  سال فقط درآمد اول شور بزنیم :))