خب  در جریانین که حکم اون سرعت‌گیرها پایین آوردن سرعته. :) 

البته سرعت‌گیرهای اونجا رو نمی‌دونم چه شکلیه. ولی سرعتگیرهای اینجا وحشیه. با سرعت بری روش دیگه کار به حفظ تعادل نمی‌رسه. میری بالا و دیگه پایین نمیای:دی

.

اون شمارۀ 3 رو فقط در این حد می‌تونم کنترل کنم که هی برگردم و پشت سرم رو نگاه بندازم. هنوز تمرکز لازم برای رها کردن دست رو ندارم. یک وقت‌هایی هم که خیابون شلوغ باشه، ترجیحم اینه که پیاده شم و همراه دوچرخه از خیابون رد بشم. 

دو مورد دیگه به ذهن من میرسه بد نیست بگم :

1-کنترل بر اعصاب وقتی تازه سرعت گرفتی و یهو یه ماشین جلوت ترمز میگیره و مجبوری وایسی یا تو پیاده رو وقتی یه نفر تصمیم میگیره دست پچشو ول کنه بره یه سمت دیگه و ...

2-افزایش دقت و تمرکز برای این که همیشه باید مواظب باشی که یه ماشینی بی هوا درشو باز نکنه و بری توی در ماشین :/

با این حساب من هم وسط خوان دو هستم. با کمی نوک زنی به دیگر خوان‌ها:دی

اون بخش ساندویچ و لبۀ چهار سانتی رو میشه بیشتر توضیح بدین؟

سلام پریسا جون.  توی شهر رشت بیشترین جمعیت بانوان دوچرخه سوار رو داریم و رده ی دوم شهر لاهیجان،  جالبش اینجاست که نمیفهمم چرا پنج رده ی اول واسه گیلانه.     شاید چون فرهنگ مورد نیاز و بستر انجام چنین فعالیت هایی رو دارا میباشند.   در کل  من دنباات میکنم  خوشحال میشم که منو دنبال کنید  من تازه شروع کردم و ازم حمایت کنید   مطالب داستان کوتاه و بلند سبک خاص مدرنیته از شین براری رو بازنشر میدم.     

یکی از حسرت‌های بزرگم اینه که بلد نیستم دوچرخه‌سواری رو:(

وای با بچه 😶😶😶

اقا خیلی خطرناکه ها 😨😨😨

به هر حال موفق و موید باشید بانو ^_^

ووای ووای منم عاشق دوچرخه سواریم عاشق اسکیت هم هستم چه خوبن هردوتاش دلم لک زده براشون واقعا خیلی وقته استفاده نکردم از هردوتاشون😢

خداقوت.

من دوران کودکی توی همون مرحله اول ناکام موندم:/