وقتی یکی از آشنایان روی بستر بیماری افتاده و کل خانواده، هر شبی، سحرگاهی، ختم یاسین و مزمل و حمد شفا بر میدارند، من وسط صلوات و امن یجیب فقط به یک چیز فکر میکنم، به آخرین پیامی که برایش فرستادم... کی؟ وقتی فهمیدم رفته آیسییو، که هنوز دیده نشده، به این که چرا پیگیر حال هم نبودیم؟ :(
پ.ن. برای دختر عمویم دعا میکنید؟