باید یک نوشته بنویسم برای سال ۲۰۲۰ که در حال تمام شدن است، با همه اشکها و لبخندها، همه رابطههایی که شروع شد و رابطههایی که تمام شد. میدانم که وقتی ایران هستی تغییر سال میلادی آنقدر که باید به چشم نمیآید؛ برای من هنوز هم سال نو، اول فروردین مبارک میشود. با این حال در میانهی قرنطینه در سرما، وسط ترقههایی که تک و توک وسط ممنوعیت آتشبازی شب سال نو صدایشان میآید، بعد از نزدیک به یک سال ندیدن ایران و هر چه عشق در آن است، میخواهم چشمانم را ببندم و آرزو کنم سال جدید حتی اگر به تقویم میلادی، سال دیدار و آغوش و روبوسی باشد، سالِ بیا تا با همهی عشق و مهرم بغلت کنم، سال تمام شدن دلتنگی :)