در شرف این هستیم که قرنطینه برای سه هفته دیگر تمدید شود، یکی از دوستانم که کودکی سه سال و یک ماهه دارد می‌گفت: "یادم رفته می‌خواستم دخترم برود مهدکودک که چه کار کنم، قرار بود چه کار کنم که الان نمی‌کنم؟"
من، اما مانده‌ام میان کوله‌باری از برنامه‌ریزی که قرار بود با صبح‌های لیلی در پلی‌گروپ تیک بخورد، نه شب‌ها، بعد ساعت ده :-| حقیقتا مغزم شاکی است که "یا خودت کرکره رو بکش پایین، یا برای یه جایی رندم سیگنال درد می‌فرستم که مجبور بشی بری بخوابی!"
اصلا کرونا خوب بهونه‌ایی داد دست ما تنبلها ،چون هر کاری رو که تنبلی میکنیم انجام ندیم میندازیم گردن کرونا:)
البته مهد رفتن بچه میتونست کلی وقت آزاد برا شما ایجاد کنه که استفاده کنید
کرونا و تنبلی رو کاملا موافقم :) ولی اون پلی گروپ که میرفت بیشتر به تنبلی میشد پرداخت :)
نوهٔ خالهٔ من یک سال و اندی نزدیک به ۲ سالشه، از وقتی چیزی می‌فهمیده کرونا بوده و دور از آدما، وقتی کسی جز پدر و مادر و مادربزرگ و پدربزرگش رو می‌بینه، نسبت به بزرگ‌ترها حس ترس داره و نسبت به بچه‌ها هم نابلدی! یعنی بلد نیست باید چه جوری ارتباط برقرار کنه و ازشون فاصله می‌گیره... چقدر دلم برای این طفلکیا می‌سوزه :(
دلم خون شده براشون
پست هاتون رو که دارم میخونم دارم احساس میکنم اینجا نیستید!
چه باحال خخخ
آره اونجا نیستم، اینجام:)
خیلی پیچیده شده
