می‌دونید زندگی چطوریه؟ انگار همیشه روی یک لبه باریک راه می‌روی، لبه باریک تصمیم‌هایی که هر طرف باشی کلاً یه دنیای دیگه است: ازدواج بکنم یا نه، اگه ازدواج کردم بچه‌دار بشم یا نه، اگه بچه‌دار شدم کار بکنم یا نه، اگه بچه داشتم و کار هم می‌کردم بمونم ایران یا نه، اگه از ایران رفتم، ...
حالا شما برگرد از اول سر هر کدام از انتخاب‌ها یه راه دیگه رو برو :-)
یاد فیلم MR. NO BODY افتادم. از لحاظ مضمونی همین بود. اینکه انتخاب‌ها، حتا کوچکترینشون میتونن تمام آینده ما رو تحت تاثیر قرار بدن. و خب همینه که زندگی رو و تصمیم‌گیری‌های ما رو سخت و سخت‌تر می‌کنه.
حتما میذارم تو لیست دیدن :)
داستان خنده های همون موتور سه چرخدار و جنگ و دعواهای اون بنز سوار داستان سناریوی خوشبختی ست...
تو با بی پولی هم میتونی بخندی و شاد باشی و با پولداری هم میتونی احساس پوچی کنی
نه اون پول برای توئه و نه اون بی پولی تقصیر توئه، اونم تو این دوروزمونه که هر چی میدوی نمیرسی، احساس اینکه به این دنیا اومدی تا لذتشو ببری و بخندی و حال کنی و بدونی که چند صباحی بیشتر نیستی میتونی بهترین لحظات و سناریویی بسازی که خودتم تا حالا ندیده باشی...
چشماتو ببند و به این فکر کن که قراره امروزو فقط شاد باشی و لذت ببری... به این فکر کن که نباید امروز رو از دست بدی، به این فکر کن که حتی نباید بخوابی، چون میتونی لحظات بیشتری رو تو این دنیا و این روز بمونی و لذت ببری
موافقم :)
یاد کتاب "یگانه" ریچارد باخ افتادم :)
ولی نکته دلگرم کننده به گمونم اینه که قرار نیست بین دو راهی ها یا چند راهی های تصمیم ها فقط یه راه درست باشه. هرکدوم از اون راه ها که انتخاب کنی میتونن تورو به یه مقصد خوب و متفاوت برسونن .
درسته من هم ایمان دارم که فقط مسیر متفاوت میشه، راه درست و غلط نداریم، هزار راه هست برای رسیدن به خدا
سناریوی زندگی مهم هست ولی نه به اندازه سناریوی خوشبختی...
سناریوی زندگی همین سخن زیبای شماست و سناریوی خوشبختی رمز و راز دل شاد بود و احساس و عواطف و شکر کردن و رضایت از زندگیست
سناریوی خوشبختی رو چه قشنگ گفتی :) رضایت
متن هاتون رو که میخونم، حس میکنم نسبت به تصمیم‌هایی که گرفتین اطمینان خاطر ندارین و فکر می‌کنید میشد یه جور دیگه تصمیم گرفت. به نظرم گران نباشید. الان فضای عدم قطعیت تو دنیا بالاست. باید از مسیر لذت ببریم.
نه این طور نیست :) من اگه هزار بار دیگه هم برگردم همون انتخابم هست، برای خیلی هایش جنگیدم و در کل علیرغم هزینه‌هایش، دستاوردهایش برایم ملموس و دوست داشتنیه، حداقل در این مواردی که اینجا لیست کردم، ازدواج، بچه، کار، مهاجرت، حداقل با دانش و داشته های الانم :)
شبیه بازیهاییه که هر انتخاب به یه سناریوی دیگه میرسه... و اگه درست انتخاب نکنی گیم اور میشی.
فقط مشکل اینه که ری استارت نداریم :):
چه مثال قشنگی زدی هلن :)
یه بار آقاگل یه فیلم معرفی کرد به اسم Mr Nobody که دقیقا همینه، همه مسیرهای ممکن زندگی یه نفره، خیلی عالی بود.
وقتی به این موضوع فکر میکنم دیگه به خودم زیاد سخت نمیگیرم چون به هر حال هر کدوم رو انتخاب کنم نمیدونم اگه اون یکی رو انتخاب کرده بودم نتیجه چی میشد. مورد موفق و‌ناموفق هر مسیری رو تو زندگی اطرافیان میبینیم، پس معلوم نیست اگه ما انتخاب میکردیم چی میشد.
چه دوست دارم اون فیلم رو ببینم، یه مدل ایرانی اش رو دیدم ولی اون هم اسمش رو یادم نمیاد
نکته جالب ماجرا اینه که توی همی سناریو‌ها بازیگر اصلی خودمون هستیم...حس میکنم حال درونمون خیلی متفاوت نباشه تو سناریوهای مختلف چون باز عنان داستان دست خودمونه بیشتر.
این که بدونی پشت انتخاب همیشه خودتی سهم مهمی در بازی کردن نقش فاعلی داره، این که دچار حس بیچارگی نشی :)
یه جای باریکی هست که منتهی میشه به اینکه ساکن ایران هستی یا نه، در صورتی که اون تیک در ایران بودن رو بزنی، فرقی نداره خیلی که کدوم یکی رو انتخاب کنی، در هر حالت به فنا می‌ری تهش.
عزیزم نسرین :(
بیا اسمشو نزاریم تاریک :-)
نظرها متفاوتن دیگه، از نظر من تاریک تاریکه
اوهوم، هزار توی انتخاب‌ها در هر لحظه
