بعد دو سال بارون و باد، پریشب برف بارید، چه برفی! نزدیک به سی سانت نشست و ما یک عالمه دلمون صابون زدیم که حالا اندازه دو متر آدم برفی درست می‌کنیم، غافل از این که برف کامل پودری بود، حتی اندازه یک نخود هم گلوله نمیشد، دیگه آدم برفی پیشکش. این شد که ما انواع دیگری از برف بازی رو تجربه کردیم :)
یک جارو بردیم روی شمشادها، ماشین‌های مردم و نیمکت‌های پارک‌ها و همه راه :-| رو پاک کردیم، از زیر ماشین ملت قندیل جمع کردیم، به هم پودر برف پاشیدیم، روی رد پاهای هم پریدیم، بدون این که بترسیم سُر بخوریم هی دنبال هم دویدیم (اندر مزایای یخ نزدن) و به این نتیجه رسیدیم حالا که بعد دو ماه آزگار قرنطینه، فقط و فقط مدارس ابتدایی بازگشایی شده‌اند، از برف پودری چه باک و فردا لیلی میتونه برگرده پلی‌گروپ چون هیچ جا سُر نیست (بهترین نتیجه :دی)
پ.ن. یعنی عاشق این مصاحبه و پوستر طراحی‌شده توسط تیم بلاگردون شدم، دمشون گرم :)
