موقع خوندن این پست همه‌اش آهنگ بانو هایده تو سرم پخش می‌شد که مثلاً روز شده و لیلی رو می‌خواهید با این شعر بیدار می‌کنید: شب‌های روشن، خداحافظ، تخت خواب من، خداحافظ، خداحافظ... خوابای خوبت، بگو کجا رفت؟ تو قصه‌ها رفت یا از اینجا رفت؟ انگار که اینجا هیشکی خواب نیست، خمیازه فراوون وقت خوابیدن نیست... :))

بچه ها که کلا چه شب باشه چه روز اصلا دوست دارن هی بیدار بمونن بازی کنند :)

حالا این قضیه که خیلی فرق میکنه :)

+

یه ماچ از اینجا تا اونجا که لیلی گیانم هست ❤😘

ماچ از راه دور ❤😘

در چند وقتی شیفت شب بودم روزها می خوابیدم و زندگی ام به کل سر و ته شده بود. به ویژه وقتی تازه صبح شرع می شد.

این دیالوگ مخصوص کجا هست 

کاش اینجا هم همینطوری بود... من روزا رو بیشتر از شبا دوست دارم:) 

چقدر بعضی وقتا قانع کردن بچه‌ها سخته.

ای جانم:)

واقعا نمیشه وقتی هوا روشنه خوابید عادت کردن بهش سخته واقعا

کجایین ؟ :)))