تا حالا به احساسی که در پی فکرها میاد دقت کردین؟ مثلا "اون خیلی نفهمه" می‌تونه احساس خشم، درماندگی، غم و ... به همراه داشته باشه. حالا من تو پیدا کردن احساس پشت فکر "من که خودم خفنم، هیچ هم برام مهم نیست" موندم. پیدا کردن احساس یه جور "بی محلی عجیب" مخفی.
اسم احساسه برام غرور نیست. شایدم مفهوم غرور برام یکم مثبته. دنبال اون احساسی هستم که میگی "به درک" نشد که نشد، اصلا برایم مهم هم نبوده و بزنی زیر اصل موضوع و بگی من میرم و اون کار سخت‌تر رو می‌کنم. نظری دارید؟
سلام
به نظرم دنبال آن احساس نباشید، آرامش بیشتری خواهید داشت و تمرکز شما هم بر روی کارهای بعدی بیشتر خواهد شد. آدم همینطوری بعد از هر کار کلی فکر به سمتش هجوم میاره، حالا شما احساسات مختلف را هم با اصرار خودتان اضافه کنید، زندگی سخت میشه.
به این سخنرانی آقای ملکیان گوش بفرمایید، فکر کنم کمی به موضوع مرتبط باشد:
https://www.youtube.com/watch?v=J6On8-XF6EA
موفق باشید
اینی که برام فرستادین رو همون موقع نگاه کردم و عالی بود
به نظر من: احساس رهایی( از گذشته، نتایج، ناامیدی، شکست) یه دهن‌کجی به نشدن‌ها. به نظر من همچین هم منفی نیست؛ تلاش طبیعیه ذهن برای احساس رنج رو پس زدن.
اینی که میگی رو می فهمم درست میگی ولی وقتی یه زمانی برام به درک است انگار میخوام به خودم حق بدهم که بهش نپردازم. یه مسئولیتی هست که نمیخوام برش دارم
