بچه همسایه شمشیر چوبی‌اش رو گرفت سمتم و گفت: are you English؟
گفتم: I speak in English
بعد همه بچه محل‌ها که جمع شده بودند دور لیلی که بگه به چه زبونی حرف میزنه، دورم نیم‌دایره تشکیل دادند و همون پسر شمشیر به دست این‌بار پرسید: where are you from؟
گفتم ایران و برگشتم سمت لیلی، و همه از کنارم پراکنده شدند در حالی‌که یکی در میان زمزمه می‌کردن Iran، Iraq...
ای کاش آدمی وطنش را می‌شد با خود ببرد هرکجا که خواستی که فرهاد میگه، هرچقدر هم کلیشه باشه، عجیبه که یه وقتایی حرف دل میشه.
اوهوم :(
تو توییتر یک بار یکی از این خارجی‌ها نوشته بود:ایران همون عراقه؟
و قلبم سوراخ شد از این سوال.
این که سئوال اصلی شونه :-|
یادت هست پریسا یک‌بار تو پارک ملت پیاده صحبت می‌کردیم یک پسربچه بدو از روبرو اومد رفتی تو بازیش براش صدای بوق درآوردی از کنارمون که رد شد؟ معلومه که یادت نیست :)) من اونجا خیلی دوستت داشتم :) عنوان این پست همه‌ش من رو یاد شمشیر آرتور می‌اندازه که فقط آرتور می‌تونه از سنگ دربیاره و قدرت ویژه‌اش متعلق به اونه.. بیا فکر کنیم تو این بچه‌ها یک آرتور همیشه هست
مونا این کامنتت را که خوندم خیلی گریه کردم :(
خیلی معروفیم XDD
زیاد :) هفته قبل تو کلاس هلندی معلم میگفت خب گفتی از ایرانی، زبانتون چی بود؟ عربی؟ :-|
