من درونگرام ازینا که همیشه تو همه جمعا ساکتن و فقط لبخند می زنن در جواب همه چی ولی زبان برای من همیشه فرق داشته چه اون زمان که اموزش میدیدم و فعال ترین شاگرد کلاس بودم همیشه تو بحثا پایه ثابت بودم چه اون زمان که تدریس میکردم زبان و همه همکارام با تعجب بهم نگاه میکردن که بهت نمیادشلوغ ترین و شادترین کلا داشته باشی و صدا خودت و تکرار شاگردات بیاد و با همین روحیه که همه فکر میکنن من چقدر مظلومم و حرف زدن بلد نیستم سه سال فقط به پسرا درس میدادم و حسابی کلاس و پسرا رو مدیریت می‌کردم و واقعا اون دوران چقدر حال منو خوب میکرد و از بعد روانی اروم

برای منه درونگرا یه کم غریبه درک کردن این حس

قبول دارم کار معلم خیلی راحت‌تره وقتی بچه‌ها حرف بزنن. ولی ناگفته پیداست من حرف نمی‌زدم سر کلاس و اون فشار و انتظار حتما حرف زدن و حتی نوبت گرفتن تو بحث خیلی آزاردهنده بود. ایده‌آل نصف نصفه فکر کنم :) 

من علاوه بر زبان تو همه کلاسا خیلی تعامل و مشارکت با استاد داشتم و دارم و از این کار خیلی لذت میبرم :))))

سلام

من تو دوران دبیرستان، اینقدر زبانم خوب بود که یکسال معلم به من می گفت از بقیه دانش اموزا به انگلیسی سوال بپرسم، افتخار بزرگی بود اون زمان..اینو باید یه جایی میگفتم تا حالا پیش نیومده بود بنظرم اینجا جاش بود:)

اینکه با معلم زبان ندار بشی یا تو کلاس زبان زیاد صحبت کنی بنظرم یه امتیاز بزرگه

ولی با شما موافقم بنظرم دنیا رو برون گراها میچرخونن و شاد نگه میدارن

من اگه تو کلاس زبان پایه پیدا کنم دوتایی کلاس و به فنا میدیم :))))

فنای بد البته /:  وایمیستیم غیبت اینو اونو میکنیم وسط کلاس ، به معلم تیکه میندازیم و...

چه خوب :)

منم باید با زور حرف بزنم، اصلا توی لحظه انگار ذهنم خالی خالی میشه، نمی تونم بحرفم.

به نظر من کلا با برون‌گراها بیشتر خوش میگذره :)