گفته بودند که می‌توانید در یک بازه نیم ساعته بیایید داخل کلاس فرزندتان و روند آموزشی را مشاهده کنید*. بر طبق زمان‌بندی اعلام شده ساعت ۸:۳۰ امروز را انتخاب کردیم و خب تجربه جالبی بود :) من به همراه یک مادر دیگر (و صابر که البته فقط یک ربع ماند) در یک گوشه نشستیم و نحوه اداره و تعامل معلم با بچه‌ها و همدیگر را مشاهده کردیم. البته کلاس شبیه مدرسه کلاسیک که ما رفتیم نبود که نیمکت داشته باشد و معلم پای تخته و ...، ولی در همین مدل هم من خیلی خوشم آمد که نه در هنگام معارفه یا انتخاب مدرسه، بلکه بعد از این که بچه ثبت نام شده، به والدین امکان بررسی و بازنگری بدهند.

*همچین کاری مرسوم نیست، یعنی فکر نکنید که همه مدارس خارج :دی این طوری هستند، حالا مدرسه لیلی یا به لحاظ رویکرد آموزشی خاصی که دارند [Dalton Approach] اینطور است، یا به واسطه نظر بخش آموزش و مدیریت مدرسه. تا جایی که چک کردم مثلا سال قبل یا قبلتر هم این برگزار نشده و ظاهرا اولین بار بوده.

فردا صبح جگرگوشه صبحانه را در مدرسه می‌خوره، یکبار در سال و با کلی مراسم و اینا. امروز هم قرار بود یک لیوان و بشقاب و اینها تحویل بدیم‌ که عصری بچینند برای فردا. سر کلاس هلندی خواستم مثلا در این باره صحبت کنم، که یه هو یک مادر دیگه (اهل سوریه است) که دخترش مدرسه لیلی میره، حرفم رو قطع کرد که مگه امروز نبود؟ گفتم نه بابا، گفت امروز بود ها. گفتم نه و ... خلاصه معلوم شد اشتباه کرده و بعدش کلی حواسش از کلاس پرت شد و غصه خورد که چرا بچه رو صبحانه نخورده و بدون تغذیه و هیچی فرستاده مدرسه :( اصلا پا شد رفت بیرون به شوهرش زنگ زد که برا بچه غذا ببر، و من به این فکر کردم که "خوب شد گفتم پس :)"

داشتم لباس‌هایی که کوچیک شده بود رو جمع می‌کردم که بیاندازم در یکی از مخازن مخصوص لباس، لیلی یکی از لباس‌ها را از توی کیسه کشید بیرون و به زور کرد سرش و در حالی‌که نصف ابرویش زیر یقه لباس گیر کرده بود، می‌گفت: مامان دیدی اندازه‌امه؟ خودم این رو می‌پوشم :-|

یک مطلب نوشته بودم اینجا، یه سر رفتم دنبال لینک یا یه شعری درباره بهل که برگشتم دیدم نوشته‌ام پریده، یک کمی به صفحه خالی بلاگ زل زدم که یک هفته است مغزم خالیه که تویش چی بذارم، بعد با خودم گفتم مثلا قرار بود رها کنی، بفرما تحویل بگیر، این هم self-test که معلوم بشه رها کردی یا نه...

دم غروب بود که بر می‌گشتیم خانه، یک دسته کلاغ از بالای سرمان رد شدند. چشم‌های لیلی برق زد و گفت: "مامان نگاه کن، یه عالمه خفاش بالدار"

گفتم: "به نظرم خفاش‌ها همه‌شون بالدارن‌ها، حالا باز هم نمی‌دونم"

ادامه داد: "آره، دیدی؟ خفاش بالدار سیاه گنده که قار قار هم می‌کردن" :دی

گفتم: "به نظرت کلاغ نبودن؟"

یه طوری نگاهم کرد که مطمئن شدم هیچ نمی‌دونم کلاغ چیه، گفت: "نخیر، خفاش بالدار سیاه بودن که قارقار می‌کردن!"

گفت: می‌دونی وقتی بزرگ شدم می‌خوام پلیس بشم، البته دکتر هم بشم.

گفتم: دکتر پلیس‌ها مثلا؟

گفت: آره، خیلی خوبه، پلیس باشم ولی دکتر هم باشم و آتشفشان.

گفتم: یه پلیس آتش‌نشان که دکتر هم هست؟

گفت: آره، آره، ولی بیشتر از همه دلم میخواد سگ بشم :)

با چشم‌های گرد شده نگاهش کردم، خندید و گفت: آره خودم می‌دونم که نمیشه آدم، سگ بشه، یکی از بچه‌ها تو کلاس گفت میخواد وقتی بزرگ بشه، میمون بشه، Juf Bertha* گفت جالبه ولی نمیشه :)

* بخونید یوف برتا، به خانم معلم‌هاشون میگن یوف juf :)

لیلی نگاهم می‌کند، چشم‌هایش برق می‌زند و بعد به قول خودش مثل ببر می‌دود تا انتهای خیابان و بدون این که رو برگرداند، می‌گوید: هر کی دیرتر برسه تخم‌مرغ آب‌پزه :)

خنده‌ام می‌گیرد، با خودم می‌گویم: برنده بازنده رو از کجا یاد گرفت؟ مدرسه! تو بودی؟ این تخم‌مرغ آب‌پز چی بود الان‌؟ فحش بود؟ :)))

وسایل خانه هم اهلی می‌شوند، کمدها،دیوارها، قاب‌ها، لیوان‌ها... بعد از نزدیک دو ماه از اثاث کشی امروز متوجه شدم. درست وقتی دنبال چایی صاف کن می‌گشتم که دم نوش گل بنفشه را صاف کنم. نگاه کردم و دیدم می‌دانم باید توی کدام کشو دنبالش بگردم، و بعد خواستم فنجان خشک شده را از آب چکان بردارم و نگاهم افتاد به جای خالی‌اش در آن یکی کشو که منتظر بود، با خودم گفتم من اهلیِ شما شدم یا شما اهلیِ من؟

این روزها که می‌گذرد سریال چرنوبیل را برای بار دوم می‌بینم و این‌بار نه هر پنج قسمت در پنج ساعت پشت هم، بلکه هر دو روز یک قسمت... و ذره‌بین به دست گذشته‌ام را جستجو می‌کنم به دنبال سرچشمه‌ای که آب از آنجا گل آلود شده است.

و هر خاطره که باز می‌شود، عین نیشتری است که دملی چرکی را بشکافد، چرک و خون بیرون می‌ریزد، درد می‌خوابد و جای محو زخم می‌ماند... شاید برای همیشه

بالاخره در شهر جدید یک جایی را پیدا کردم برای زبان هلندی (بعد از یک سال و نیم) و گرچه سطح عمومی‌ کلاس پایین‌تر از اونی هست که من بلدم، ولی برای اون مهارت‌هایی که تویش لنگ می‌زنم (مکالمه) گزینه خوبیه، به علاوه به دنیای top student بودن برگشتم و نفسم حسابی باد شده :دی

از همه مهمتر این‌که معلم یک کلمه هم انگلیسی حرف نمیزنه، کلاسی که قدیم می‌رفتم (قدیم یعنی قبل از شروع کرونا) برایم انگار کلاس همزمان انگلیسی بریتیش با هلندی بود :-|