کریستین یه جمله‌ی محبوبی داره: I want to be a part of it
کی استفاده می‌کنه؟ وقتی باهات احساس صمیمیت داره و افتادی تو یه مصیبت بلا و خبرش نمی‌کنی. مثلا خبردار شدیم باید دنبال یه کار دیگه بگردیم و من رفتم دنبال تبدیل بحران به مشکل، مشکل به مسئله (تبدیل غم به کار بزرگ) و چند هفته هم را ندیدیم... مثلا پسرش میخواد اثاث کشی کنه و دو هفته هیچ خبری ازش نیست، اون وقت زنگ میزنه بهش و میگه: من هم میخوام بخشی از زندگی تو باشم، حتی تو سختی اثاث کشی، نذار وقتی تمام شد عکس خونه چیده شده برایم بفرست :)
دیروز دوباره با دوچرخه خوردیم زمین، من و لیلی :-| نکته چی بود؟ یک کاپشن جدید پوشیده بودم که به قول خانمی که اومد بالا سرمان برای کمک، نه به اندازه خوبی کوتاه بود، نه به قدر کافی بلند، در نتیجه موقعی که ترمز گرفتم برای پیاده شدن، با این واقعیت تلخ رو به رو شدم که بدجور گیر کردم تو صندلی :-| و تالاپی خوردیم زمین :-|
نتیجه؟ خیلی شیک و مجلسی و هلندی‌وار برگشتیم خونه، من کاپشن قبلی‌ام رو پوشیدم و دوباره سوار دوچرخه شدیم و رفتیم پارک :دی بله گذشت اون روزها که با دوچرخه می‌خوردیم زمین و هشت ماه نمی‌رفتیم سراغش، به افتخار لیلی و دلگرمی و همراهی‌اش که وقتی از تو صندلی در آوردیمش، خندید و گفت: "اشکال نداره مامان" :)
* یه تیکه از کتاب کوتی کوتی، نوشته‌ی فرهاد حسن زاده:
اشکال نداره کوتی، اشکال نداره هیچی، خودتو نکن پیچ‌پیچی
اشکال نداره مادر، خودتو نکن در به در :))))
اینجا، ملت در اعتراض به قانون منع تردد شبانه* از ۹ تا ۴:۳۰ صبح، چند شب ریختند بیرون و تخریب اموال عمومی، در حدی که کار به اینجا کشید که دولت اعلام کرد پاسخ خشونت را با خشونت می‌دهیم! جدای این که نمی‌فهمم سر سیاه زمستون که همونطوری پارسال بدون کرونا و هیچی هم از شش، هفت شب پرنده تو خیابون‌ها پر نمی‌زد، ملت چه کار دارند تو خیابون، دو روز بعد اعلام کردند که می‌خواهید اعتراض کنید؟ حرفی دارید؟ صبح‌ها! بیایید مجوز هم می‌دهیم هر چقدر دلتون میخواد صبح تظاهرات کنید.
* یعنی هیچ کس بدون مجوز پایش را نگذارد بیرون، شامل همه، نه فقط تردد ماشین، هر نفر خاطی ۹۵ یورو جریمه.
بیرون رفتنمان بسته شده به باران شدید نباریدن، با دمای هوا به صلح رسیدیم :) در هوای دو سه درجه با وزش باد سی کیلومتر در ساعت، با فاطمه* بچه‌ها را می‌بریم پارکی که در میان راه خانه ما و آن‌هاست، گاهی همراه کریستین. لیلی یک ساعت که می‌گذرد کاپشن و کلاهش را می‌کند و همانطوری می‌دود وسط ماسه‌ها. روزهای قرنطینه می‌گذرد، سرد، خسته و تاریک؛ در آستانه‌ی یک تغییر بزرگ.
* چند وقت قبل در همین پارک اتفاقی پیدایش کردم، پسر کوچولویش سام به زودی سه ساله می‌شود.
در شرف این هستیم که قرنطینه برای سه هفته دیگر تمدید شود، یکی از دوستانم که کودکی سه سال و یک ماهه دارد میگفت: "یادم رفته می‌خواستم دخترم برود مهدکودک که چه کار کنم، قرار بود چه کار کنم که الان نمی‌کنم؟"
من، اما مانده‌ام میان کوله‌باری از برنامه‌ریزی که قرار بود با صبح‌های لیلی در پلی‌گروپ تیک بخورد، نه شب‌ها، بعد ساعت ده :-| حقیقتا مغزم شاکی است که "یا خودت کرکره رو بکش پایین، یا برای یه جایی رندم سیگنال درد می‌فرستم که مجبور بشی بری بخوابی!"
باید یک نوشته بنویسم برای سال ۲۰۲۰ که در حال تمام شدن است، با همه اشک‌ها و لبخندها، همه رابطه‌هایی که شروع شد و رابطه‌هایی که تمام شد. می‌دانم که وقتی ایران هستی تغییر سال میلادی آن‌قدر که باید به چشم نمی‌آید؛ برای من هنوز هم سال نو، اول فروردین مبارک می‌شود. با این حال در میانه‌ی قرنطینه در سرما، وسط ترقه‌هایی که تک و توک وسط ممنوعیت آتش‌بازی شب سال نو صدایشان می‌آید، بعد از نزدیک به یک سال ندیدن ایران و هر چه عشق در آن است، می‌خواهم چشمانم را ببندم و آرزو کنم سال جدید حتی اگر به تقویم میلادی، سال دیدار و آغوش و روبوسی باشد، سالِ بیا تا با همه‌ی عشق و مهرم بغلت کنم، سال تمام شدن دلتنگی :)
از آنجا که روش‌های مهربانانه و درخواست محترمانه و کمی جریمه در ایام black friday و روز سنت نیکلاس* پاسخگو نبوده و بیم آن می‌رود که در شب‌های کریسمس فاجعه بیافریند، از فردا به مدت پنج هفته آزگار دوباره وارد قرنطینه کامل می‌شویم، باشد که این‌بار رستگار شویم...
* روز درگذشت نیکلاس قدیس، ۶ دسامبر که در اینجا می‌گویند sinterklaas و اگر برایتان سئوال هست که همان سانتای معروف هست یا نه (بابا نوئل) باید بگویم که همان نیست، ولی یکی از ریشه‌های اصلی است در به وجود آمدن شخصیتی تحت عنوان Santa Claus.
یک نکته مهم در زبان هلندی که من چند ماهی میشه متوجه شدم این‌که ei صدایی شبیه اَی داره، نه اِی. حالا مشکل چیه؟ این‌که من اسم لیلی را در پاسپورت نوشته‌ام Leili و گاهی می‌شنیدم یکی از مربی‌ها صدایش می‌کرد لَیلی که خب، پیش خودم می‌گفتم خیلی هم مهم نیست، بقیه درست میگن.
گذشت تا اخیرا متوجه شدم تقریبا همه‌شان می‌گویند لَیلی :-| حالا من همچنان در حال کلنجار با خودم بودم که فقط چند ماه قراره اینجا باشه و بی‌خیال که چند روز قبل وسط یک مکالمه‌ای از لیلی پرسیدم اسمت چیه؟ گفت: لَیلی :-|||| و من شیرفهم شدم که این تو بمیری، از اون تو بمیری‌ها نیست :-|
فردایش با مربی شروع کردم به صحبت که فلانی من می‌دونم ei در زبون هلندی صدایش اَی است ولی اسم دختر من لِیلیه و بعد از برگزاری مراسم "متاسفم" و "حتما پیگیری خواهم کرد"، مربی مذکور که اسمش جیزل (Giselle) است، از در دلداری گفت که ببین اینجا به من هم میگن خزله :)
پ.ن. یک عکس از پلی‌گروپ لیلی برایم فرستادند کنار یکی از دوستاش بوریس، عصری بهش میگم امروز با بوریس بازی کردی؟ میگه نه :-| رفتم عکس رو نشونش میدم میگم مگه این بوریس نبود؟ از گوشه چشم به عکس نگاه می‌کنه و میگه: اوه! اینو میگی! این که بُرِسه (boris) :-| خواستم بگم برس رو که من می‌کشم به موهایم :دی
جزء از کل را برمی‌دارم که بخوانم، چاپ شانزدهم را دارم بهار ۹۶، از اون کتاب‌هایی که تو استراحت مطلق بارداری خریدم و هیچ وقت از بیست صفحه اول جلوتر نرفت. الان تمرین کلاس داستان نویسی است و باید یه هفته‌ای بخوانم، یک استراحت مطلق دیگه.
بوی نم گرفته، نم کاغذ کاهی و ششصد صفحه کتاب عین پر کاه سبکه. بهمن پارسال آوردمش، آخرین باری که ایران بودم، آخرین باری که مامان رو سفت بغل کردم، با همه‌ی عشق و مهرم.
گفتی: فلانی زنگ زده بود احوالپرسی، میگفت اگه دوباره ترامپ انتخاب بشه شرایط ایران چی میشه؟
گفتم: بهش می‌گفتی مگه برای تو مهمه چی به سر ما و ایران میاد؟
گفتی: من دوستش دارم و بهش احترام میذارم. امروز میگفت متاسفم که کاری از دستم بر نیومد. اون میفهمه پریسا آدمی که یه بچه معلول داره میفهمه که این شرایطی که تویش هستیم چیه...
زیرچشمی نگاهت کردم و غم دنیا آوار شد روی دلم، زانوهایم رو بغل کردم و سر گذاشتم روی کاسه زانو. لیلی گفت: مامان داری به چی فکر میکنی؟
- به زندگی
نمی‌تونم تصور کنم بشر قبل از کشف|تولید چیزی تحت عنوان مسکن درد چطور زندگی می‌کرده :-| امشب دچار سردرد ترکیبی شدم، از آن‌ها که نمی‌دانی به خاطر درد گردن و گرفتگی عضله است یا معده درد یا سینوزیت، هر چه هست مقاومت کردم که مسکن نخورم و در درمان‌های طبیعی باید با بدن همسو باشی، یعنی دمنوش، سکوت و جای استراحت گرم و نرم و راحت، نه یک خانه سرد ۲۱ درجه با یک سه سال و چهار ماهه‌ی پر انرژی که هر پنج دقیقه یکبار بر می‌گردد پیشت که: مامان خوب شدی؟ بیا بازی کنیم :)
